Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/4997 Esas 2020/2344 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4997
Karar No: 2020/2344
Karar Tarihi: 19.02.2020

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/4997 Esas 2020/2344 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, bir şirketin projesi için kendisini zengin bir iş adamı olarak tanıtarak, büyük çaplı işleri organize ettiğini belirterek, değeri 1.600.000 USD olan 2 adet villa ile ilgilendiğini söyleyip katılanı dolandırdı. Sanığa dolandırıcılık suçundan TCK’nın 157/1, 53, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet hükmü verildi. Sanık müdafisinin temyiz itirazları reddedildi ve hüküm onandı.
TCK’nın 157/1 maddesi “(1) Bir kimsenin bir ticari işletme vasıtasıyla, kendisine veya başkasına yarar sağlamak maksadıyla, hukuka aykırı olarak tasarruf yapan veya sahtecilik suretiyle belge düzenleyen veya kullanma sahtekârlığı yapan veya usulsüz olarak veri kaydeden veya veri iletimini engelleyen veya bozan veya kendi yararına usulsüz olarak veri değiştiren veya yok eden veya yok olmasını sağlayan veya ele geçiren veya başkasına veren kişi, bir yıldan beş yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.”
TCK’nın 53. maddesi “(1) Suçun nitelik ve şiddet derecesi ile sanığın kişiliği, sosyal durumu, görevi, suçu işleyiş biçimi ve amacı, mağdura vermiş olduğu zararın önemi, sanığın suç işleme tehlikesi ve toplumda uyandırdığı tepkiler göz önünde bulundurularak, cezalandırma...” şeklindedir.
TCK’nın 52/2-4 maddeleri ise “(2) Hileli davranışta bulunmak suretiyle bir malın veya hizmetin alımını, satımını, kiralanmasını, devir be devrini veya bir sözleşmenin yapılmasını veya şartlarının değiştirilmesini veya tamamlanmasını sağlayan kişi, mağdurun zararına o... cezalandırılır. (3) Suçun işlenmesi sırasında sahtecilik yapılması halinde, verilecek ceza yarı oranında artırılır

15. Ceza Dairesi 2018/4997 E. , 2020/2344 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanık hakkında; TCK’nın 157/1, 53, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm,sanık müdafisi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin bozma ilamı üzerine, dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderildiği, usulüne uygun uzlaşma teklifine rağmen tarafların uzlaşamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Katılanın yetkilisi olduğu şirketin ‘...’ projesi ismiyle inşaat yapmakta olduğu , sanığın şirkete gelerek kendisini ...olarak tanıttığı, değeri 1.600.000 USD olan 2 adet villa ile ilgilendiğini belirterek yaptığı cep telefonu görüşmeleri ile büyük çaplı ve yüksek bedelli işleri organize ettiği, kendisinin zengin bir iş adamı olduğu izlenimi uyandırmaya çalıştığı, sanık katılana kendisinin gümrük komisyoncu olduğunu, elektronik ürünlerin ihaleleriyle ilgilendiğini, bu kapsamda yeni ihalelerin açılacağını katılana söylediği, katılanın ilgilenmesi üzerine ihale toplam bedelinin %6 nispetindeki paranın hesaba gönderilmesini istediği, katılanın ihaleye katılacağı yönündeki inancı nedeniyle sanığın vermiş olduğu... Bankası ..."de bulunan hesaba 09/12/2011 tarihinde 18.688,50 TL yatırdığı, sanığın teminat bedelinin bakiye tutarının kendisinin ödediğini beyan etmesi üzerine katılanın sanığın hesabına 12/12/2011 tarihinde 6.229,50 TL yatırdığı, paranın yatırılmasından sonra sanığın cep telefonlarına cevap vermemesi üzerine katılanın yaptığı araştırmada sanığın beyan ettiği ihalelerinin olmadığını öğrendiğinin iddia edildiği olayda; sanık savunması, katılan beyanı,tanık ifadesi ve dosya kapsamından; sanığın mahkumiyetine ilişkin mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafisinin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 19.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.