Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/13585 Esas 2021/8420 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme





Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin ceza miktarına, kusura, bilirkişi raporuna ve saire ilişkin, katılan vekilinin suçun olası kastla işlendiğine, takdiri indirim uygulanmaması gerektiğine ve saire ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü saat 15:20 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki kamyoneti ile meskun mahalde, yol yapım çalışması nedeni ile dubalarla bölünmüş, 2 gidiş 1 geliş olmak üzere toplam 3 şeritli yolda seyir halindeyken CD incelenmesinde ve fotoğraflı bilirkişi raporunda görüldüğü üzere önünde seyreden araçları sollamak için karşı istikamet şeridine geçtiği esnada karşı istikametten kendi şeridinde seyreden ...’un sevk ve idaresindeki motosiklet ile çarpıştığı, kaza nedeniyle ...’un öldüğü, mahkemece kazanın meydana gelmesinde sanığın asli ve tam kusurlu olduğunun tespit edildiği, trafik çalışması nedeniyle bölünmüş yolda karşı istikamete girerek bilinçli taksirle hareket ettiğinin kabul edildiği olayda; mahkemenin sanığın eylemini bilinçli taksirle hareket ederek gerçekleştirdiğine ilişkin kabulünde isabetsizlik görülmese de;
1-İddianamede TCK"nın 22/3. maddesinin uygulanmasının talep edilmediği dikkate alınarak, hakkında bilinçli taksir uygulanan sanığa ek savunma hakkı tanınması gerektiği gözetilmeden, bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesi suretiyle CMK"nın 226/2. maddesine aykırı hareket edilmesi,
2- Sanık hakkında temel cezanın belirlenmesi sırasında uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle yazılı şekilde karar verilerek CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
3- Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 61/1. maddesinde yer alan “kastın” yoğunluğu gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
4-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinde tanımlı hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
5-Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasından TCK’nın 62. maddesi gereğince 1/6 indirim uygulanırken sonuç cezanın 4 yıl 5 ay 10 gün yerine, 4 yıl 5 ay olarak hesaplanması suretiyle sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması,
Kanuna aykırı olup; sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 30.11.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.