MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Dava, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma alacağı, izin ücreti alacağı, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı, hafta tatili alacaklarının tahsiline ilişkindir.
02.07.2012 gününde kabul edilip 05.07.2012 günlü Resmi Gazete"de yayınlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun"un 40. maddesi gereğince 5521 sayılı Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi ile "Bölge adliye mahkemelerinin 5235 sayılı Kanunun geçici 2 nci maddesi uyarınca Resmi Gazete"de ilan edilecek göreve başlama tarihine kadar, Yargıtay"ın bozma kararlarına karşı verilen direnme kararının temyizi halinde dava dosyası, önce kararı veren daireye gönderilir. Direnme kararları daireler tarafından öncelikle incelenir. Kararı veren daire, direnmeyi yerinde görürse kararı düzeltir; yerinde görmezse talebi on gün içinde Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"na iletir." şeklinde düzenleme getirilmiştir.
Dairemizin bozma ilamına mahkemece direnilmesi üzerine karar davalı vekili tarafından süresi içinde temyiz edilmekle 5521 sayılı Kanun"a 6352 sayılı Kanun"un 40. Maddesi ile eklenen ek 2. maddesi gereğince Dairemizce yapılan incelemede; 12.11.2013 tarihli 2012/27455 esas, 2013/24154 karar sayılı bozma ilamında; hükme esas alınan bilirkişi raporunda, hangi çalışma saatleri içerisinde görev yaptığının kabul edildiği açıklanmaksızın kış ayları için günde iki saat fazla çalışma yaptığı, tüm yıl boyunca haftada yedi gün mesai yaptığı ve tüm ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışmanın devam ettiği kabul edilmiş ise de, davacı tanığı beyanlarının bilirkişi tarafından esas alman sürelerde çalıştığı sonucuna uluşmak için yeterli olmaması, yaz aylarında kaloriferlerin yanmadığı dönemde, davacının hafta tatilleri ile ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışıp çalışmadığı huşunun ayrı bir değerlendirmeye tabii tutulmaması huşunun dosya kahpsamına uygun bozma sebebi olduğu görülmektedir.
Öte yandan; davalı işveren tarafından dosya içerisine ibraz edilen davacı tarafından itirazi kayıtsız imzalanmış yıllık izin ibranameleri içeriğinde, davacının 2003-2004-2005-2006 ve 2007 yıllarına ait yıllık izinlerinin 14 gün olarak tamamın kullandığını beyan ettiği görülmektedir. Ayrıca 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunun 20/a maddesinde kapıcı, kaloriferci, bahçıvan ve bekçi giderlerinden kat maliklerinin eşit olarak sorumlu oldukları düzenlenmiştir. Bu durumda kabulüne karar verilen alacalar yönünden "kat maliklerinden eşit olarak tahsiline" şeklinde hüküm kurulmasında da zorunluluk bulunmaktadır. Bu sebeplere direnme kararı yerinde görülmemiştir. Dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna gönderilmesine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeple dosyanın Yargıtay Hukuk Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE, 29.04.2014 gününde oy birliği ile karar verildi.