Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10295 Esas 2021/4359 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10295
Karar No: 2021/4359
Karar Tarihi: 31.05.2021

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10295 Esas 2021/4359 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, Şanlıurfa 2. Ağır Ceza Mahkemesi'nde 21.07.1992 - 15.09.1995 tarihleri arasında kasten öldürme suçundan gözaltında ve tutuklu kalan davacının tazminat talebinin kısmen kabul edildiği ve 70,44 TL maddi, 5.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine hükmedildiği belirtildi. Ancak, mahkeme manevi tazminatın belirlenirken davacının sosyal ve ekonomik durumu, suçun niteliği, tutuklanma nedeni, tutukluluk süresi ve dava süresince faizle birlikte edeceği parasal değer dikkate alınmadığı için tespit edilen tazminat miktarının belirlenen ölçütlere uymayacak kadar düşük olduğuna hükmetti.
466 sayılı Kanun, Hakimler ve Savcılar Kanunu ve Ceza Muhakemesi Kanunu gibi kanunlar davada kullanılan kanun maddeleridir ancak kararda açıklayıcı bir şekilde belirtilmemiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/10295 E. , 2021/4359 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 70,44 TL maddi ve 5.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Şanlıurfa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 1996/97 Esas – 2010/365 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının kasten öldürme suçundan 21.07.1992 – 15.09.1995 tarihleri arasında 3 yıl 1 ay 25 gün gözaltında ve tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda ceza verilmesi yer olmadığına karar verildiği, kararın 23.05.2012 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanunda öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 500 TL maddi, 5.000 TL manevi tazminatın ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 70,44 TL maddi, 5.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesinde;
Nesnel bir ölçüt olmamakla birlikte, davacı lehine hükmedilecek manevi tazminatın davacının sosyal ve ekonomik durumu, üzerine atılı suçun niteliği, tutuklanmasına neden olan olayın cereyan tarzı, tutuklu kaldığı süre ve benzeri hususlar ile tazminat davasının kesinleşeceği tarihe kadar faizi ile birlikte elde edeceği parasal değer dikkate alınıp, hak ve nesafet ilkelerine uygun, makul bir miktar olarak tayin ve tespiti gerekirken, belirlenen ölçütlere uymayacak miktarda eksik manevi tazminata hükmolunması, temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamış, dosya arasında bulunan evraklara göre kesinleşmiş kararının davacıya tebliğ edilmediği anlaşıldığından davanın 10 yıllık hak düşürücü süre açılmış olması karşısında tebliğnamedeki bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya / incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin, davanın reddi gerektiğine, hükmedilen tazminat miktarının fazla olduğuna ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle hükmün, isteme aykırı olarak ONANMASINA, 31.05.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.