MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasındaki davadan dolayı Digor Sulh Hukuk Mahkemesince verilen 20/06/2017 gün ve 2016/8-2017/21 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
6100 sayılı Kanun"un Geçici 3. maddesi uyarınca karar tarihi itibariyle uygulanması gereken 1086 sayılı HUMK’nun 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 20.06.2017 itibariyle 2.270,00 TL"dir. Dava, taşıma sözleşmesinden kaynaklanan tazminat istemine ilişkin olup mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 1.287,33 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Bu durumda davalı aleyhine kabul edilen kısım, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 30/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.