Hırsızlık - konut dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/16791 Esas 2019/2690 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Olay tarihinde haber merkezinin anonsu üzerine şikayetçinin oturduğu apartmanın önüne gelen ekiplerin 4 bayanın koşarak binadan çıktıklarını gördükleri ve olayın görgü tanığının şikayetçinin dairesine giren şahısların bu şahıslar olduğunu söylemesi üzerine kaçan 3 şahsın yakalandığı, 1 şahsın ise yakalanamadığı şeklinde gerçekleşen olayda; şikayetçinin soruşturma aşamasında evden bir şey çalınmadığını beyan etmesi nedeniyle sanıklar hakkında hırsızlığa teşebbüs suçundan dava açılmış ise de; şikayetçinin kovuşturma aşamasındaki ifadesinde bir takım ziynet eşyalarının çalındığını beyan etmesi karşısında; suçun tamamlanmış olması ve sanığa hırsızlık suçundan 25.02.2014 tarihinde talimatla alınan savunmasında 5237 saylı TCK"nın 142/1-b maddesinin uygulanması ihtimaline binaen ek savunma verilmesi nedeniyle mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamenin bu husustaki bozma düşüncelerine iştirak edilmemiş, oluşa ve dosya kapsamına göre; konut dokunulmazlığını bozma suçu birden fazla kişi ile birlikte işlenmesine karşın sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, adli sicil kaydında Bakırköy 21.Asliye Ceza Mahkemesinin 19/01/2012 tarihli, 2009/708 esas ve 2012/57 karar sayılı 12/03/2012 tarihinde kesinleşen 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesi uyarınca verilen 2 yıl hapis cezasının tekerrüre esas olmasına rağmen sanık hakkında TCK"nın 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanmaması ve mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezasının infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve taktirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 14/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.