MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 13/07/2017 tarih ve 2016/275 E- 2017/273 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesince verilen 17/05/2018 tarih ve 2017/1686 E- 2018/562 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanun"un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2015/102375 sayılı 9. sınıfı kapsayan "MAK+Şekil" ibareli marka başvurusunun, 2006/22429 sayılı "MAK" ibareli, 2006/62325 sayılı "MAK HEDİYELİK EŞYA" ibareli ve 2011/31242 sayılı "MAK THERMOPLASTİK ESNEK HORTUM" ibareli markalara dayalı olarak 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi uyarınca reddedildiğini, anılan karara yapılan itirazın ise YİDK tarafından nihai olarak reddedildiğini,redde mesnet markalar ile müvekkilinin başvurusu arasında ayırt edilemeyecek düzeyde bir benzerliğin bulunmadığını, müvekkilinin başvurusuna konu işaret ile aynı işareti taşıyan 2009/66732 sayılı markasının bulunduğunu ve 2009 yılından bu yana kullandığını, "MAK" ibaresinin kendine özgü logosu ile tüketiciler nezdinde ayırt edicilik kazandığını ileri sürerek YİDK "in 2016-M-4495 sayılı kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu başvuru ile redde mesnet markaların "MAK" ibaresini ortak olarak içerdiklerini, anılan ibarenin asli unsur olarak yer aldığını, redde mesnet markalar ile başvuru konusu ibare arasında ayırt edilemeyecek derecede benzerliğin bulunduğunu, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; başvuru kapsamından çıkarılan 9. sınıf ürünlerin, redde mesnet alınan 2006/22429 sayılı markanın kapsamındaki mallarla aynı tür olduğu, başvuru konusu işaret ile 2006/22429 sayılı marka işareti arasında 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi anlamında ayniyet veya ayırt edilemeyecek derecede benzerliğin bulunmadığı, anılan madde koşullarının somut olayda gerçekleşmediği, redde mesnet alınan 2006/62325 ve 2011/31242 sayılı markalar yönünden ise marka kapsamlarındaki mal ve hizmetlerin benzer olmadıkları, davacının 2009/66732 sayılı "MAK" ibareli markasının, başvuru konusu marka ile aynı asıl unsuru ihtiva etmekte ise de kapsamındaki malların, başvuru kapsamındaki mallardan farklı olduğundan davacının ibare üzerinde bir müktesep hakkının bulunmadığı, Yargıtay içtihatları gözetilerek aksi yöndeki bilirkişi görüşüne itibar edilemeyeceği gerekçesiyle davanın kabulüne, YİDK"nin 2016-M-4495 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davalı vekilinin istinaf başvurusunun, redde mesnet alınan 2006/62325 ve 2011/31242 sayılı markalarla başvuru arasında ayırt edilemeyecek derecede bir benzerliğin bulunmadığı, başvuru markasının anılan markalar karşısında yeterli derecede farklılık içerdiği, redde mesnet markalarda yer verilen diğer ibarelerin tanımlayıcı olmalarının sonucu değiştirmeyeceği, ancak başvuru konusu ibare ile redde mesnet 2006/22429 sayılı marka arasında 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi anlamında benzerliğin bulunduğu, davacı başvuru markasının anılan marka karşısında yeterli ayırt ediciliğe sahip olmadığı, benzer malları kapsadıkları, 2006/22429 sayılı markaya dayalı olarak 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesinde öngörülen koşulların gerçekleştiği, kurum kararının yerinde olduğu gerekçesiyle kabulüne ilk derece mahkemesince verilen kararın kaldırılarak davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 30/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.