Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/6055 Esas 2020/2307 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6055
Karar No: 2020/2307
Karar Tarihi: 18.02.2020

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/6055 Esas 2020/2307 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, seyyar tatlı satıcısı bir kişiyle yolda karşılaşıp mevlüt okutacağını söyleyerek 500 avro para karşılığında tatlı alacağını belirtmiş, ancak yanında Türk lirası olmadığını söyleyerek önce 900 TL para istemiştir. Kişi, para üstü olarak 900 TL vermiştir. Daha sonra sanık, eşinin karşı binada olduğunu söyleyerek 500 avroyu oradan alacağını belirtmiş ve telefonla konuşarak oğlunun kaza geçirdiğini bahane ederek olay yerinden uzaklaşmıştır. Mahkeme, sanığın dolandırıcılık suçunu işlediğini sabit görmüştür. Sanık, daha önce Adana 7. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2012/13 Esas, 2012/516 Karar sayılı ilamına konu dolandırıcılık suçundan da uzlaşma kapsamına alınmıştır. Mahkeme, yeniden yapılan yargılama sonucunda sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarını reddetmiş ve hükmü onamıştır.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 157/1: Dolandırıcılık suçu
- TCK'nın 52/2: Nitelikli dolandırıcılık suçu
- TCK'nın 52/4: Alt sınırın üstünde dolandırıcılık suçu
- TCK'nın 62/1: Nitelikli dolandırıcılık suçu – Dolandırıcılıkta kullanılan değerli kağıtların sahtesi veya taklitleri
- TCK'nın 53/1: Nitelikli dolandırıcılıkta birden fazla kişiyle işbirliği yapılması
- TCK'nın 58: Halefiyet
CMK maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 253. ve 254. maddeleri: Uzlaşma müessesesi
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi: CMK'nın 253. maddesinde değişiklik yapmıştır.

15. Ceza Dairesi 2018/6055 E. , 2020/2307 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK"nın 157/1,52/2, 52/4, 62/1, 53/1, 58. maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK."nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın seyyar tatlı satışı yapan katılan ile yolda karşılaştığı, mevlüt okutacağını tatlı lazım olduğunu, tatlı için 500 avro para vereceğini, yanında Türk lirası olmadığını, önce para üstü olan 900 TL’yi vermesini istediğini, katılanın 900 TL sanığa verdiği, daha sonra sanığın 500 avro parayı karşı binada oturan eşinin vereceğini söylediği, bu hususu aralarında konuştukları sırada sanık telefonla konuşarak oğlunun kaza geçirdiğini beyan edip olay yerinden uzaklaştığı, bu suretle üzerine atılı dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia edildiği somut olayda; sanık savunması, katılan beyanı, teşhis tutanağı ve tüm dosya kapsamından, sanığın üzerine atılı suçu işlediğinin sabit olduğu gerekçesine dayanan mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın tekerrüre esas alınan Adana 7. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2012/13 Esas, 2012/516 Karar sayılı ilamına konu dolandırıcılık suçunun 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesine göre uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla; tekerrüre esas alınan ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 18/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.