Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2009/37052 Esas 2012/2862 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, fazla çalışma ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, 08.03.2000 -13.08.2008 tarihleri arası çalışıp evlenme nedeniyle ayrıldığını, davacının günlük çalışmasının 08.00-18.00 saatleri arasında gerçekleştiğini, davacıya fazla mesai ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma ücreti alacağının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının işyerinden ayrılırken tüm hak ve alacaklarını aldığına dair şirketi ibra ettiğini, kaldı ki fazla mesai alacağının bulunmadığını, zira işyerinde üçlü vardiya halinde çalışıldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davacı tarafından düzenlenen ibranamede ibra edilen alacakların teker teker sayıldığı, fazla mesai ücreti yönünden bir ibraya yer verilmediği bu nedenle ibranameye itibar edilemeyeceği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Taraflar arasındaki uyuşmazlık, fazla çalışma ücreti alacağının hesaplama şekli ve zamanaşımı itirazının dikkate alınıp alınmadığı noktalarında toplanmaktadır.
Somut olayda,davacı davalı işyerinde restoran müdürü olarak günde 2 saat ,haftada 12 saat fazla çalışma yaptığını ileri sürmüş ,davalı vardiya usulü çalıştığını savunmuşsa da bunu kanıtlayamamıştır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda 4857 sayılı İş Yasasının 41. maddesinde fazla çalışmanın haftalık hesaplanacağı hükmüne aykırı olarak günlük bazda hesaplama yapılması hatalı olup kararın bozulması gerekmiştir.
3. Davalı davacının dava miktarını ıslah dilekçesi ile artırmasından sonra yasal süresi içinde zamanaşımı itirazında bulunmuştur. Mahkemece sözkonusu itirazın dikkate alınmadan karar verilmesi isabetsizdir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 02.02.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.