Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/4563 Esas 2019/5926 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : GAZİANTEP BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 13. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada İmamoğlu Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 08/11/2017 tarih ve 2017/113 E- 2017/275 K. sayılı kararın davacılar vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi’nce verilen 04/07/2018 tarih ve 2018/162 E- 2018/1801 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

HMK"nın 6763 sayılı Kanun"un 42. maddesi ile değişik 362/1-a maddesi hükmüne göre, Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar veya değeri 40.000,00 TL"yi geçmeyen davalara ilişkin verdiği kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamaz. Bu miktar, HMK"nın Ek 1. maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm tarihi itibarıyla 47.530,00 TL"dir. Temyize konu davada davacı vekili, davacıların dava dışı babalarına vekaletname verdiğini, vekaletnamede para çekme yetkisi bulunmamasına rağmen bankanın vekile ödeme yaptığını ileri sürerek 60.611.94 TL"nin davalı bankadan tahsilini istemiştir. Bilirkişi raporu ile davacılar adına vekile ödenen kamulaştırma bedelinin her bir davacı için 16.178,31"er TL olduğu tespit edilmiş ve davacılar vekili bilirkişi raporu doğrultusunda karar verilmesini istemiştir. Davacılar arasında zorunlu dava arkadaşlığı bulunmadığından temyiz sınırının her bir davacı için ayrı ayrı değerlendirilmesi gerekmekte olup her bir davacı için ayrı ayrı bankaya yatırılan ve banka tarafından vekile ödenen kamulaştırma bedelinin 16.178,31 TL olduğu dikkate alındığında bu miktarın yukarıda izah edilen temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. HMK"nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacılar vekilinin kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacılar vekilinin Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen hükme yönelik temyiz isteminin REDDİNE, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacı tarafa iadesine, işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, 30/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.