Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2014/18281 Esas 2014/22887 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Tunceli Asliye Hukuk(İş) Mahkemesi
Tarihi :16.01.2014
No :2013/890-2014/14

Dava, yaşlılık aylığı tutarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi .. tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
10.05.1976 – 17.11.1992 tarihleri arasında 16 yıl 6 ay 7 gün 5510 sayılı Kanunun 4/1-b maddesi kapsamında yurtiçi sigortalılığı bulunan, 1947 doğumlu davacıya; 06.12.2012 tarihli tahsis talebi üzerine 6266 gün yurtdışı çalışması da değerlendirilerek 01.01.2013 tarihinden itibaren sözleşme aylığı bağlandığı anlaşılmaktadır. Davacı, yaşlılık aylığının yurtiçinde benzer primi ödenmiş günü bulunan emsallerine oranla daha az olduğundan bahisle aylık tutarının tespitine karar verilmesini istemiş; Mahkemece, davacıya sözleşme aylığı bağlanmasının kanuna uygun olduğundan bahisle davanın reddine karar verilmiştir.
Sözleşme aylığı, sigortalının yurtiçindeki sigortalı sürelerinin yaşlılık aylığı bağlanması için yeterli olmadığı durumlarda bağlanmakta olup; sosyal güvenlik sözleşmesi imzalanan yabancı ülkede geçen sigortalılık süreleri aynı zamana rastlamamak koşuluyla birleştirilmekte ve yaşlılık aylığı şartları buna göre değerlendirilmektedir. Ancak; gerek bağlanan aylığın tutarının belirlenmesindeki temel verilerden olan aylık bağlama oranının prim ödeme sürelerine göre azalan oranlı olması, gerekse sözleşme aylığı tutarının toplam prim ödeme süresine ile yurtiçinde geçenin oranlanması suretiyle belirlenmesi nedeniyle; sözleşme aylığının tutarı tam yaşlılık aylığı tutarına oranla daha az olmaktadır.
Bu nedenle; davacının sadece yurtiçi sigortalılık süreleri nazara alınarak 5510 sayılı Kanunun 4/1-b maddesi kapsamında yaşlılık aylığına hak kazandığı nazara alınarak yaşlılık aylığı tutarı belirlenip hüküm altına alınması gerekirken, yazılı gerekçelerle davanın reddine karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davacıya iadesine, 06.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.