MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Karar tarihinde Osmaniye 2. No"lu T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olarak bulunan sanığa kısa kararın 06/09/2017 tarihinde yüze karşı tefhim edildiği, ancak cezaevinde bulunan sanığa yasa yolu bildiriminde CMK"nın 263. maddesine göre yasa yolu başvurusunun gerçekleştirileceğinin belirtilmemesi ile kararda, gerekçeli kararın tefhiminden itibaren ibaresi ve temyiz yasa yolu yerine istinaf yasa yolunun açık olduğu belirtilerek, usulüne uygun yasa yolu bildiriminin yapılmaması karşısında, sanığın 21/09/2017 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında mahkemenin 08/11/2013 tarihli, 2013/68 Esas, 2013/115 Karar sayılı kararında, hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükümlerinin kurulduğu, sanığın temyizi üzerine Dairemizin 08/02/2017 tarihli ve 2014/36594 Esas, 2017/1421 Karar sayılı ilamında, karar başlığında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçları belirtilmekle birlikte, hırsızlık suçu yönünden bozma kararı verildiği, iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçları yönünden ise sehven temyiz incelemesinin yapılmadığı anlaşıldığından, mahkemenin 06/09/2017 tarihli kararı ile hırsızlık suçundan kurulan hükmün yanında mahkemenin 08/11/2013 tarihli kararı ile iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlerin de temyiz kapsamında olduğu belirlenmekle;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 13/02/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.