MAHKEMESİ :Küçükçekmece 2. S.H.

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Davacı, tanık "ü dinletmekten açıkça vazgeçmemiştir.Bu tanık dinlenilmeden eksik inceleme ile hüküm tesisi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın açıklanan sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oyçokluğuyla karar verildi. 28.12.2006 Prş
KARŞI OY YAZISI
Davacı büyükanne tarafından kızının ölümü sebebiyle velayeti davalı damadında bulunan torununun mallarının (=çocuk mallarının) korunmasının istenildiği, sulh hukuk mahkemesi tarafından davanın reddedildiği, hükmün davacı büyükanne tarafından temyiz edildiği görülmektedir.
Sulh hukuk mahkemesini “ret gerekçesi” aynen şöyledir; “Davalının küçüğün mallarını idare etmede zarar verici bir durumunun bulunduğu ispat olunmamıştır”
Olayları anlatmak taraflara hukuki niteleme ise hâkime aittir. Bu sebeple hukuki nitelemeyi yapacak olan “davacı” değil yerel mahkeme hâkimidir.
Kaldı ki davacı büyükanne kendi üzerine düşeni yaparak dava konusunu aşağıdaki sözcüklerle “yeterince” açık anlatmıştır;
davalının içki ve kumar saplantısı vardır,
-bunlar için borçlanmaya devam etmektedir,
-elindeki paraları yanlış yerlere harcayacaktır,
-küçük 18 yaşına gelene kadar malları ve parası korunmalıdır,
-bu sebeplerle bir kayyıma ihtiyaç vardır.
Davacı büyükannenin istemi “çocuk mallarının korunmasına” (4787 sayılı Kanun m. 6 f. I, b. 2/c, TMK m. 360-361)ilişkindir.
Bir yandan;
4787 sayılı yasanın m. 6 hükmüne göre “aile mahkemesi”, diğer yasalardaki hükümler saklı kalmak üzere görev alanına giren konularda küçükler hakkında “çocuk mallarının yönetimi ve korunmasına ilişkin önlemleri almaya” karar verebilir.(Ömer Uğur GENÇCAN, Boşanma Hukuku, Yetkin Yayınevi, Ankara 2006, Kısaltma: GENÇCAN-Boşanma-2, s. 1045)
Diğer yandan;
Çocuk mallarının korunması konusunda önlem alma (TMK m. 360) ve yönetimin ana ve babadan alınması (TMK m. 361) hükümleri de “aile mahkemesinin” görevi kapsamındadır.
Bilindiği üzere 4787 sayılı Kanunun m. 1.hükmüne göre bu Kanunun amacı aile mahkemelerinin kuruluş, görev ve yargılama usullerini düzenlemektir. Bu Kanun, aile hukukundan (TMK. m. 118-494) doğan dava ve işleri görmek üzere kurulan aile mahkemelerine dair hükümleri kapsamaktadır.
Hemen belirtmek gerekir ki 20.4.2004 tarihinde aile mahkemelerinin görev kapsamı daraltılmıştır. 4721 sayılı Türk Medenî Kanunu bağlamında söyleyecek olursak 5133 sayılı Kanunun (20 Nisan 2004- 25439 sayılı Resmi Gazete) m. 2 hükmü ile değişik 4787 sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yargılama Usullerine Dair Kanunun m. 4, b.1 hükmüne göre 22.11.2001 tarihli ve 4721 sayılı Türk Medenî Kanununun Üçüncü Kısım hariç olmak üzere İkinci Kitabı (=TMK. m. 118-395) konusu olan aile hukukundan doğan dava ve işler de 20.4.2004 tarihinden sonra “aile mahkemesinde” görülecektir.
O halde: Çocuk mallarının yönetimi ve korunmasına ilişkin (4787 sayılı Kanun m. 6 f. I, b. 2/c, TMK m. 360-361) “önlemleri almaya” aile mahkemesi görevlidir. Görev kamu düzenine ilişkindir. Yargılamanın her aşamasında dikkate alınmalıdır.
Bu sebeplerle değerli çoğunluğun “farklı görüşüne” katılmıyorum.