Mahkemesi : Marmaris 1. Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
Tarihi : 15.04.2014
No : 2012/196-2014/164

Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün davalılar tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi .. tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dava dışı D..Turizm İnşaat ve Ticaret A.Ş. ve M.... Turizm İnşaat Sanayi ve Dış Ticaret A.Ş. ile davalılar .. ve H.M.O. arasında düzenlenen sözleşmeler gereğince, anılan şirketlerin işlettikleri otellerde söz konusu davalıların hizmet akdine tabi işyeri hekimi olarak istihdam edildikleri, çalışma gün ve saatlerinin, 2005 yılında Pazar hariç günde 2 saat, 2006 yılında Pazar hariç tam gün, 2007 yılında Cumartesi ve Pazar hariç günde 4,5 saat, 2008, 2009, 2010 yıllarında Cumartesi ve Pazar hariç günde 1 saat olarak belirlendiği, bu davalılar adına tescilli işyeri bulunmadığı anlaşılmakta olup 01.05.2004 – 30.10.2010 döneminde her yıl 01 Nisan – 31 Ekim tarihleri arasında otel/oteller içerisinde yer alan doktor muayenehanesinde hizmet akdine tabi sekreter olarak geçen ve davalı Kuruma bildirilmeyen çalışma sürelerinin tespitine ilişkin davada mahkemece yapılan yargılamada her yıl 01 Nisan – 31 Ekim tarihleri arasında olmak üzere, 01.05.2005 – 07.08.2007 döneminde M.N.Hıdır, 08.08.2007 – 30.10.2010 döneminde H.M.Okutucu işverenliği altında çalışıldığının tespitine karar verilmiştir.
Davanın temel yasal dayanakları 506 sayılı Kanunun 79/10. ve 5510 sayılı Kanunun 86/9. maddeleri olup 506 sayılı Kanunun 2. maddesinde, bir hizmet akdine dayanarak bir veya birkaç işveren tarafından çalıştırılanların bu Kanuna göre sigortalı sayılacağı belirtilmiş, 4. maddesinde, bu Kanunun uygulanmasında 2. maddede belirtilen sigortalıları çalıştıran gerçek veya tüzel kişiler “işveren”, 5. maddesinde, anılan sigortalıların işlerini yaptıkları yerler “işyeri” olarak tanımlanmış, 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Kanunun 4/1(a), 11., 12. maddelerinde de benzer düzenlemeler yapılmıştır.

Diğer taraftan 4857 sayılı İş Kanununun 13. maddesinde, işçinin normal haftalık çalışma süresinin, tam süreli iş sözleşmesiyle çalışan emsal işçiye göre önemli ölçüde daha az belirlenmesi durumunda sözleşmenin kısmî süreli iş sözleşmesi olduğu belirtilmiş, 63. maddesinde, genel bakımdan çalışma süresinin haftada en çok 45 saat olduğu, aksi kararlaştırılmamışsa bu sürenin, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek uygulanacağı açıklanmıştır.
Yukarıdaki yasal düzenlemeler, sözleşmelerin içerikleri, davalı doktorların işyeri hekimi olarak verdikleri hizmetin yalnızca otellerde çalıştırılanlara yönelik olması, davacı tarafından sekreterlik yapıldığı belirtilen muayenehanenin otel/oteller içerisinde yer alması karşısında dava değerlendirildiğinde, öncelikle muayenehanenin otelden/otellerden ayrı işyeri niteliği bulunup bulunmadığı, buna göre de hizmet akdinin tarafı olan işveren/işverenler açıklıkla ortaya konularak gerektiğinde söz konusu şirketlerin yöntemince davaya katılımları sağlanmalı, gerek işveren saptamasının, gerekse çalışma saat, süre ve dönemlerinin tespitinin yapılabilmesi için, sigortalılık bildirimleri gerçekleştirilen otel personeli ile aynı çevrede faaliyet yürüten işveren ve çalışanlar belirlenerek bilgi ve görgülerine başvurulmalı, muayenehaneden kimlerin yararlanabildiği, otel müşterisi olmayan dışarıdan hastalara da bakılıp bakılmadığı, işyeri hekimliğinin 2006 yılı hariç genellikle günde 1 veya 2 saatlik çalışmayı kapsadığı dikkate alındığında anılan süreler dışında davalı doktorların muayenehanede bulunup bulunmadığı, davacının bu süreler dışında hizmetini nasıl ve ne şekilde yerine getirdiği araştırılmalı, toplanan kanıtlardan elde edilecek sonuca göre hüküm kurulmalı, kısmi zamanlı çalışma benimsendiği takdirde bu kez günde kaç saat hizmet verildiği ve giderek haftalık/aylık çalışma süreleri saptanıp değinilen 63. madde kapsamında 7,5 saatlik çalışmanın 1 iş gününe karşılık geldiğinden yola çıkılarak karar verilmelidir.
Bu maddi ve hukuki olgular göz önünde bulundurulmaksızın, mahkemece eksik inceleme ve araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davalıların bu yönleri amaçlayan itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
S O N U Ç : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istekleri durumunda davalılardan M.. H.. ile Hüseyin M.. O..’ya geri verilmesine, 06.11.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.