MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 27/04/2017 tarih ve 2016/56 E- 2017/174 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 21/06/2018 tarih ve 2018/58 E. - 2018/713 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı tarafından tescili talep edilen 2014/05596-3 sıra numaralı sürahi tasarımının, müvekkiline ait Paşabahçe 2000 yılı Cam Ev Eşyası Katalogu’nda yer alan 43454 kalıp nolu ürün karşısında yenilik ve ayırt edici özellik taşımadığı iddiasıyla yaptıkları itirazın nihai olarak YİDK tarafından reddedildiğini, kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek, davaya konu YİDK kararının iptalini ve 2014/05596/3 sıra numaralı tasarım hükümsüz kılınarak sicilden terkinini istemiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davacının hakim güç olma ve yıldırma politikası ile işbu davayı açtığını, dava konusu ürünün sürahi olması nedeni ile farklılık göstermesinin beklenemeyeceğini, bu tür tasarımlarda ağız kısmı, tutma kısmı gibi yerlerin birebir aynı olup olmadığının tespit edilmesi gerektiğini savunmuştur.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, dava konusu 2014/05596-3 sıra nolu davalı tasarımının, davacıya ait “Frigo” adlı tasarımdan bilgilenmiş kullanıcı tarafından algılanan bütünlüğü etkilemeyecek küçük ayrıntılarda farklılaştığı, dış görünüm itibariyle benzer olması sebebiyle “yenilik ve ayırt edicilik”koşullarını sağlamadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davaya konu YİDK kararının iptaline, davalı adına tescilli 2014/05596-3 sayılı tasarımın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı davalılar vekillerince ayrı ayrı istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle, davalı şirket ve davalı kurum vekillerinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarda açıklanan nedenlerle, davalılar vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 30/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.