MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 04/04/2017 tarih ve 2016/283 E.- 2017/178 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 31/05/2018 tarih ve 2017/1557 E.- 2018/643 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirket tarafından yapılan 2015/47122 sayılı “Özyurt Beton A.Ş.” ibareli marka tescil başvurusuna kötü niyet vakıasına dayalı olarak yapmış oldukları itirazın nihai olarak TMPK YİDK tarafından reddedildiğini, oysa, müvekkiline ait “ÖZYURTLAR” markalarının tanınmış olduğunu ve başvuru markasının tescilinin bu tanınmışlığa zarar vereceğini, anılan ibareyi 2005 yılından bu yana aktif olarak inşaat sektöründe kullanan müvekkilinin bu ibare üzerinde önceye dayalı kullanımı sebebiyle müktesep hakkı bulunduğunu, 2005 yılında kendisine ait ilk “Özyurt” ibareli markayı tescil ettiren davalı yanın müvekkilinin bu ibareyi kullanmasına engel olmaya çalıştığını, taraflar arasında çekişmeli “ÖZYURT” ibaresine ilişkin halen devam etmekte olan 6 dava bulunduğunu, bu davalarda tanzim edilen bilirkişi raporlarıyla zor duruma düşen davalı şirketin aralarında davaya konu markanın da bulunduğu birbirleriyle neredeyse aynı olan 6 adet “ÖZYURT” ibareli markayı tescil için davalı kuruma başvuruda bulunduğunu, yapılan başvuruların sayısı gözetildiğinde davalının marka yedekleme ve müvekkilini engelleme amacı taşıdığının açık olduğunu, davalı yanın kötü niyetli olduğunu ileri sürerek, davaya konu YİDK kararının iptalini ve davalı şirketin 01.06.2016 tarih ve 2015/47122 sayılı “Özyurt Beton A.Ş.” ibareli marka başvurusunun tescili halinde hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının doğru olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davacı şirkete ait “Özyurtlar” markasının tanınmış bir marka olmadığını ve buna ilişkin herhangi bir delil sunmadığını, müvekkili şirketin davacıdan çok daha önce “ÖZYURT” ibaresini kullanmaya başladığını, davacı şirketin YİDK’e yapmış olduğu itirazda “tanmmışlık” iddiasında bulunmadığını, bu nedenle söz konusu itirazın dikkate alınmaması gerektiğini, müvekkile ait TPMK nezdinde tescilli “ÖZYURT” esas unsurlu markaların davacı şirketin “ÖZYURTLAR” ibareli markasından daha önce tescil başvurusunun yapıldığını ve öncelikli hakkı bulunduğunu, müvekkilin eskiye dayalı kullanımı nedeniyle bu ibare üzerinde gerçek hak sahibi olduğunu, davacı tarafın kötü niyetli olduğunu ve davacı şirketin 37. sınıfta tescilli markasının bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve bilirkişi raporu doğrultusunda, sunulan görsel basına ait kampanya reklam faaliyet faturaları, basın görselleri, çeşitli haber örnekleri, marka araştırma dokümanları, piyasa analistleri ve benzeri belgelerin tanınmışlık iddiasının ispatı için yeterli olmadığı, somut olayda davalı şirketin başvurusunun kötü niyetli olduğuna ilişkin somut verilerin dosya kapsamında bulunmadığı, kurum kararının yerinde bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 30/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.