Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2016/16377 Esas 2019/3769 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/16377
Karar No: 2019/3769
Karar Tarihi: 25.02.2019

Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2016/16377 Esas 2019/3769 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık yükletilen görevi yapmamak için direnme suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz isteği reddedilmiş ve mahkeme kararı onanmıştır. Mahkeme, sanığın eyleminin Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, kanıtların eksiksiz sunulduğu ve vicdani kanının kesin olduğu belirtilmiştir. Sanığın birden fazla görevliye karşı birden çok kişi ile birlikte eylem yapmasına rağmen en ağır mahkumiyetinin tekerrüre esas alınmaması aleyhe temyiz nedeni yapılamayacağı vurgulanmıştır. Kararda TCK'nın 53/1-b ve 53/1-c maddeleri de yer almaktadır. TCK'nın 53/1-b maddesi Anayasa Mahkemesinin iptal kararı doğrultusunda ve 53/1-c maddesi ise infaz aşamasında uygulanabileceği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 265/3 maddesi (Görevi yaptırmamak için direnme suçu)
- Türk Ceza Kanunu'nun 43/2 maddesi (Suçun birden fazla kişi tarafından işlenmesi halinde cezanın artırılması)
- Türk Ceza Kanunu'nun 53/1-b maddesi (Ceza indirimi)
- Türk Ceza Kanunu'nun 53/1-c maddesi (İnfaz aşamasında ceza süresinin hesaplanması)

18. Ceza Dairesi 2016/16377 E. , 2019/3769 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
Sanığa yükletilen görevi yaptırmamak için direnme eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu ögelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Sanığın, görevi yaptırmamak için direnme eylemini, birden fazla görevliye karşı, birden çok kişi ile birlikte gerçekleştirmesine karşın, sanık hakkında TCK"nın 265/3 ve 43/2 maddelerinin uygulanmamasının, sanığın adli sicil kaydındaki mahkumiyetlerinden en ağırının tekerrüre esas alınmamasının aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılamayacağı,
TCK’nın 53/1-b maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 e-2015/85 sayılı iptal kararı doğrultusunda ve TCK’nın 53/1-c maddesinin Kanunda öngörülen biçimde infaz aşamasında re’sen uygulanabileceği,
Anlaşıldığından, sanık ...’ın ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA, 25/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.