Hırsızlık - mala zarar verme - konut dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/402 Esas 2019/2421 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/402
Karar No: 2019/2421
Karar Tarihi: 12.02.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - konut dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2017/402 Esas 2019/2421 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL adli para cezası verildiği için, bu hüküm temyiz edilemez. Hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçları için yapılan duruşmada, deliller göz önünde bulundurularak temyiz itirazları reddedildi ve hükümler kabul edildi. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise şunlardır:
- 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde
- TCK'nın 53. maddesi

2. Ceza Dairesi 2017/402 E. , 2019/2421 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, konut dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 12/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.