MAHKEMESİ : ANKARA 1. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi"nce verilen 25/11/2015 gün ve 2012/188 - 2015/325 sayılı kararı onayan Daire"nin 21/12/2017 gün ve 2016/5426 - 2017/7546 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “İzmir Sevinç 1957 + şekil” ibareli markanın tescili için davalı kuruma başvuruda bulunduğunu, davalı kurumun bu başvuruyu diğer davalı adına tescilli “Sevinç” markasının varlığını gerekçe göstererek 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi gereğince reddettiğini, bu karara karşı yapmış oldukları itirazın da Yeniden İnceleme ve Değerlendirme Kurulu"nun almış olduğu karar ile nihai olarak reddedildiğini, oysa müvekkili markası ile redde mesnet alınan markanın benzer olmadığını, müvekkili markasında bulunan İzmir ve 1957 ibarelerinin de ayırt edici olduğunu, markaları bölerek karşılaştırma yapılmasının Yargıtay’ın yerleşik içtihatlarına aykırı olduğunu, müvekkilinin “Sevinç” ibaresini 1957 yılından beri kullandığını, 556 sayılı KHK’nın 8/3 maddesi anlamında müvekkilinin eskiye dayalı kullanımı bulunduğunu, müvekkilinin kullanım nedeniyle kazandığı ayırt edicilik nedeniyle marka başvurusunun 556 sayılı KHK’nın 7/son maddesi itibariyle reddedilemeyeceğini, davacının eskiye dayanan önceliği nedeniyle davalı şirket adına tescilli markanın 556 sayılı KHK’nın 42. maddesi gereğince hükümsüz sayılması gerektiğini ileri sürerek dava konusu Yeniden İnceleme ve Değerlendirme Kurulu"nun kararının iptali ile davacı tarafından başvurusu yapılan “İzmir Sevinç 1957 + Şekil” ibareli markanın tesciline ve davalı adına tescilli “Sevinç” markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekilleri, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, hükümsüzlük talebinin reddine, YİDK iptali talebinin reddi kararı kesinleştiğinden bu hususta hüküm kurulmasına yer olmadığına dair verilen kararın davacı vekilince temyizi üzerine karar Dairemizce onanmıştır.
Davacı vekili bu kez karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 17,70 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 389,49 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 26/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.