MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLÜ : ...
SUÇ : Tefecilik
KARAR : Adli emanette kayıtlı belgelerin dosyada delil olarak saklanması


Mahalli mahkemece verilen karar temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 29/11/2016 gün ve 2013/11-142 Esas, 2016/463 Karar sayılı ilamında açıkladığı üzere; dosyada delil olarak saklanmaya ilişkin kararların, itiraz kanun yoluna tabi bir hakim kararı ya da kanunda açıkça itiraza tabi olduğu belirtilen bir mahkeme kararı değil, Suç Eşyası Yönetmeliğinin 16. maddesine istinaden niteliği itibarıyla müsadere edilemeyen ancak başlı başına delil niteliğinde olup, aynı zamanda suç konusunu oluşturan eşyanın dosyada muhafaza edilmesini sağlamak için verilen bir mahkeme kararı olduğu ve anılan karara karşı başkaca bir kanun yolu öngörülmediği cihetle, başvurulması gereken kanun yolunun esas hükmün tabi olduğu temyiz kanun yolu olduğu, incelemeye konu adli emanette kayıtlı bulunan 3 adet defter sayfasının dosyada delil olarak saklanmasına dair Boğazlıyan Asliye Ceza Mahkemesinin 02/12/2015 tarihli, 2009/69 Esas ve 2011/62 sayılı ek Kararının mahkumiyet ile sonuçlanan ve Dairemizin 14/10/2015 tarihli, 2013/11804 Esas, 2015/15051 Karar sayılı ilamıyla onanan asıl kararın da tabi olduğu temyiz kanun yoluna tabi olduğu nazara alınarak tebliğnamede bu hususta yer alan aksi yöndeki düşünceye iştirak edilmiştir.
Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 09/03/2010 tarihli, 2009/237-2010/51; 31/01/2012 tarihli, 2011/222-2012/5; 22/11/2016 tarihli, 2013/421-2016/440 sayılı Kararlarında belirtildiği üzere; 04/06/1936 gün ve 12-14 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında zoralım kararlarının temyiz edilebilme sınırlarının saptanmasında Hukuk Usulü Kanununun esas alınması gerektiği açıkça vurgulandığı üzere;
Dosyada delil olarak saklanmasına karar verilen belgelerin bilinen değerine göre, 6100 sayılı HMK"nın 362/2. maddesi uyarınca kararın kesin nitelikte olduğu anlaşılmakla, hükümlü müdafin temyiz isteğinin 5320 sayılı Kanunun 8/1 maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 07/11/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.