
Esas No: 2017/22894
Karar No: 2019/13204
Karar Tarihi: 17.06.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/22894 Esas 2019/13204 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; güvenlik görevlisi olarak çalışan müvekkilinin iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacaklarının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı ...vekili; husumet itirazında bulunmuş, resmi ve özel kuruluşlara ihale usulü ile iş alarak güvenlik işçisi temin ettiğini, ihale süresini kapsayan belirli süreli iş sözleşmesi yapıldığını, ihbar olunan şirket ile devam eden projesinde kendi işletmesinden kaynaklanan nedenlerle personel sayısında azaltmaya gitmesinden dolayı davacının ...’daki Piazza AVM projesinde görevlendirildiğini beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılamaya ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücret alacağının bulunup bulunmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut olayda, güvenlik görevlisi olarak çalışan davacı, dava dilekçesinde iki vardiyalı sistemde 12 saat çalıştığını, haftalık 18 saat fazla çalışma yaptığını iddia etmiştir. Fazla çalışma ücret alacağı yargılama sırasında dinlenen tanık beyanlarına göre hesaplanarak hükme bağlanmıştır. Davacının 12 saat çalışıp 24 saat dinlenme esasına göre çalıştığı dinlenen tanık beyanları ve dosya kapsamına göre sabittir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda bu çalışma sistemine göre davacının bir ayda üç hafta 4 gün, bir hafta 3 gün çalıştığı, 11 saati aşan 1 saat fazla çalışma kabul edilerek aylık (4x3=12 +3=15) 15 saat fazla çalışma yaptığı, (15/4=3.75) haftalık 3.75 saat fazla çalışmanın hesaplanıp mahkemece hüküm altına alındığı anlaşılmaktadır. Oysa Dairemizce incelenen emsal 2017/18211 Esas ve 2018/ 26479 Karar sayılı onanan dosyada haftalık 4 saat fazla çalışmanın kabul edildiği dikkate alındığında haftalık 3.75 saatin yuvarlama ile haftalık 4 saat üzerinden kabulü dosya içeriğine daha uygun düşecektir. Açıklanan sebeple kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 17.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.