Hırsızlık - banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/17859 Esas 2019/2369 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasındaki hak yoksunluklarının uygulanması hususunda bir karar verilmemiş ise de, anılan madde ve fıkrada belirtilen hak yoksunluklarının uygulanması hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup, TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Müşteki beyanında, sanığın soruşturma aşamasında tüm zararını karşıladığını beyan etmesi karşısında; hırsızlık ve banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçları yönünden sanığın cezasından TCK’nın 168/1. maddesi gereğince indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Sanığa atılı banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçu için TCK"nın 245/1. maddesinde, suç tarihinde yürürlükte bulunduğu şekliyle, üç yıldan altı yıla kadar hapis ve beş bin güne kadar adli para cezası yaptırımlarının her ikisininde birlikte öngörüldüğü, Kanunda hapisle birlikte öngörülen adli para cezasının gün sayısının alt sınırının gösterilmediği hallerde aynı Kanun"un 52/1. maddesi gereğince alt sınırın beş gün olduğu; somut olayda sanık hakkında yüklenen suçtan dolayı temel hapis cezasının kanun maddesinde gösterilen alt sınırdan belirlendiği halde, aynı gerekçe ile adli para cezasının gün sayısının 5 gün yerine, 120 gün olarak belirlenmesi suretiyle TCK"nın 245/1 ve 52/1. maddelerine açıkça aykırı davranılması sonucu, fazla adli para cezasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 12/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.