Tehdit - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2017/1114 Esas 2018/5302 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/1114
Karar No: 2018/5302
Karar Tarihi: 11.09.2018

Tehdit - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2017/1114 Esas 2018/5302 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, birlikte yaşadığı anne ve babasından para istediği ancak olumsuz yanıt alınca ölümle tehdit ettiği gerekçesiyle mahkumiyete verilmiştir. Ancak, olayda konutta yağmaya kalkışma suçu oluştuğu tespit edilmediği için tehdit suçundan hüküm kurulması yanılgısı yapılmıştır. Ayrıca mahkumiyet hükmüne bağlı olarak öngörülen belirli haklardan yoksun bırakılma tedbirleri ile ilgili Anayasa Mahkemesi kararına uyum sağlanması gerekmektedir. Kararda, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesi ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi belirtilmektedir.

6. Ceza Dairesi 2017/1114 E. , 2018/5302 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay 4.Ceza Dairesinin 10/01/20017 tarihli görevsizlik kararı ile Dairemize gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre, suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

1-) Olay günü sanığın, birlikte ikamet ettiği anne ve babasının konutuna gelerek onlardan para istediği, aldığı olumsuz yanıt üzerine, ölümle tehdit ettiğinin mağdurlar ... ile ..." ın olayın hemen sonrası sıcağı sıcağına birbiri ile örtüşen beyanları ve sanığın tevil yolu ikrarı ile belirlenen olayda; sanığın, mağdurlardan para almak amacı ile tehdit ettiğinin anlaşılması karşısında, sübut bulan eyleminin bir bütün halinde konutta yağmaya kalkışma suçunu oluşturduğu gözetilmeden, vasıflandırmada yanılgıya düşülerek tehdit suçundan hüküm kurulması,

2-) Mahkumiyet hükmünün yasal sonucu olan 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde öngörülen belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma tedbirlerinin, 24.11.2015 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 gün, 2014/140-2015/85 Esas ve Karar sayılı kararına göre yapılan değişikliğin karar yerinde yeniden değerlendirilmesi zorunluluğu,

Bozmayı gerektirmiş, sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğname aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 11.09.2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.