Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/2647 Esas 2019/3290 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1)Sanık hakkında 2005 takvim yılına ait defter ve belgelerini yapılan tebligata rağmen süresi içerisinde ibraz etmediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın savunmasında... isimli şahsın kendisine iş vereceğini söyleyip kandırdığını, adına şirket kurduğunu ve bu durumdan haberinin olmadığını, bu nedenle Beyoğlu C. Başsavcılığına suç duyurusunda bulunduğunu belirtmesi; dosya arasında sanığın ... isimli kişinin kendisinden habersiz yaptığı birtakım işlemler nedeniyle hakkında yapılan soruşturmalara ilişkin bilgi ve belgelerin bulunması ve dosya kapsamından işyerinin faal olup olmadığının belirlenememesi karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından; ilgili Ticaret Sicili Müdürlüğünden şirketin kuruluşa ilişkin belgelerin temin edilmesi ile bu belgelerin sanığa gösterilerek belgelerdeki imza ve yazıların kendisine ait olup olmadığının sorulması, kendisine ait olmadığını söylediği takdirde ise gerekirse bu belgeler üzerindeki imza ve yazıların sanığa ait olup olmadığı konusunda bilirkişi incelemesi yaptırılması; sanığın savunmasında belirttiği..."un açık kimlik ve adres bilgilerinin araştırılması ile CMK"nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakkı hatırlatılarak tanık sıfatıyla dinlenmesi; defter ve belgelerin istendiği 24.09.2010 tarihi itibarıyla işyerinin faal olup olmadığının araştırılması, hesapların dairede incelenmesine imkan veren 213 sayılı VUK’nin 139/2. maddesindeki istisnalardan birinin varlığının önceden belirlenip belirlenmediğinin ilgili vergi dairesinden sorulması, varsa buna ilişkin belgenin istenmesinden sonra toplanan tüm delillere göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2) Kabule göre; TCK"nin 53. maddesi uygulanırken, sanığın kendi alt soyu dışındaki kişilerle ilgili, bu maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde öngörülen "velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunma yetkisi"nden yoksun bırakılmasına karar verilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.