Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2016/21761 Esas 2018/4924 Karar Sayılı İlamı

... vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 5. Tüketici Mahkemesinden verilen 28/04/2016 gün ve 2013/267-2016/495 sayılı hükmün davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.

K A R A R

Davacı, dava dışı ..... tarafından davalıdan satın alınan .... ilçesi .... Toplu konut Bölgesinde inşa edilmiş bulunan C2-25 Blok 1 nolu bağımsız bölümü bu kişiden devir aldığını, konutun 19.9.2009 tarihinde teslim edilmesi gerekirken 10.10.2009 tarihinde teslim edildiğini, aldığı bağımsız bölümün ve ortak alanların eksik ve ayıplı olarak imal edildiğini, taşınmazın karşısında bulunan ve yeşil alan olarak projelendirilen kısma ilave blok yapıldığını ve yapılan bu bloklar nedeniyle dairenin değerinin düştüğünü ileri sürerek geç teslim nedeniyle kira kaybı, dairedeki değer düşüklüğü ile eksik ve ayıplı imalat nedeniyle oluşan zararının tahsilini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, 28.4.2016 tarihli kararında davanın kısmen kabulüne, geç teslim nedeniyle 250,00 TL kira kaybı alacağı ileortak alanlardaki eksik iş ve ayıplar nedeniyle 250,00 TL"nın yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 19/04/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.