MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 13/09/2017 tarih ve 2014/543 E- 2017/285 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine , istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 17/05/2018 tarih ve 2017/1749 E. - 2018/569 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirket tarafından yapılan çoklu tasarım tescil başvurusuna müvekkilince yapılan itirazın, davalı Kurumca nihai olarak reddedildiğini, bu kararın usul ve yasaya aykırı olduğunu, zira davalının başvurusuna konu tasarımların nihai kullanıcılar tarafından görülüp algılanabilen tasarımlardan olmadığını, bu tasarımların üstü kapatılarak kullanıldığını, söz konusu tescil başvurusunda yer alan tasarımların birbirlerinin aynısı olduğunu, sadece ebatlarında ve metrajlarında farklılık bulunduğunu, sonuç olarak dava konusu tasarımların yenilik ve ayırt edicilik niteliklerini taşımadıklarını ileri sürerek, YİDK"in 2014/T-535 sayılı kararının iptaline, endüstriyel tasarımların hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, Kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu, başvuru konusu tasarımların yenilik ve ayırt edicilik niteliklerini taşıdığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkilinin başvurusuna konu tasarımların yeni ve ayırt edici olduklarını, dava konusu tasarımların, alüminyum pencere ve denizlikler için yan kapak tasarımına ilişkin bulunduklarını, kullanıldığı sektörde biçim ve şekil itibariyle özgün nitelikleri haiz tasarım olduklarını savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, tasarımların nihai kullanımları esnasında görülebilir kısımları üzerinden benzerlik değerlendirmesinin yapılmasının gerektiği, bu yönden taraf tasarımları karşılaştırıldığında, tasarımlar arasında farklı olarak tespit edilen alt ve üst bağlantı noktalarının, nihai kullanımda monte edilecekleri bölümlerin içinde kalacak olmaları nedeniyle görünebilir olmayacağı, görünecek kısımlarının ise yenilik ve ayırt edicilik niteliklerini taşımadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, YİDK"in 2014/T-535 sayılı kararının iptaline, davalı tasarımlarının hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmiştir.
Kararı, davalı şirket ve Kurum vekilleri ayrı ayrı istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı şirket ve Kurum vekilleri ayrı ayrı temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalılar vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 25/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.