213 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/11477 Esas 2019/3280 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/11477
Karar No: 2019/3280
Karar Tarihi: 28.03.2019

213 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/11477 Esas 2019/3280 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'na muhalefet suçu nedeniyle Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılandı ve mahkumiyet kararı verildi. Temyiz talebi, sanığın 2008 ve 2009 yıllarında sahte fatura düzenlemek suçlarından verilen mahkûmiyet hükümlerine yönelikti. Ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun bir kararına atıfta bulunularak, suça konu faturaların yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk olmayacağı belirtildi. 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uyarınca Anayasa Mahkemesi'nin bir iptal kararı da infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmektedir. Sanığın suçları sübuta eriştiği ve cezayı artırıcı veya azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesinin takdir edildiği, savunma gerekçelerinin reddedildiği ve verilen hükümde bir isabetsizlik olmadığı sonucuna varılarak temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin onanmasına karar verildi. Kanun maddeleri olarak 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 230. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi geçmektedir.

11. Ceza Dairesi 2016/11477 E. , 2019/3280 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 213 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık müdafiinin 31.12.2014 tarihli süre tutum dilekçesi ve 26.01.2015 tarihli gerekçeli temyiz dilekçesi içeriklerinden temyiz talebinin sadece sanık hakkında 2008 ve 2009 takvim yıllarında sahte fatura düzenlemek suçlarından verilen mahkûmiyet hükümlerine yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamında açıklandığı üzere; sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK"nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmaması nedeniyle tebliğnamedeki (1) numaralı bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 28.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.