Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/3251 Esas 2018/1233 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : ..... Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hükümler : Sanık ... yönünden değişen suç vasfına göre kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkumiyet,
Sanık ... yönünden değişen suç vasfına göre suç delillerini yok etme, gizleme veya değiştirmeye teşebbüs suçundan mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
A-) Sanık ... yönünden kurulan mahkumiyet hükmünün yapılan incelemesinde;
Hükmün müdafii tarafından temyiz edilmesinden sonra, sanığın cezaevi aracılığıyla mahkemeye gönderdiği 17.01.2011 tarihli dilekçesinde yer alan “tarafıma bu dosyada verilmiş olan tedavi denetimli serbestlik gereklerini yerine getirmek istiyorum. Vermiş olduğunuz karara saygı duyuyorum” şeklindeki talebinin, temyiz isteğinden vazgeçme niteliğinde olduğu anlaşıldığından, temyizden vazgeçme nedeniyle hükmün İNCELENMESİNE YER OLMADIĞINA,
B-) Sanık ... yönünden kurulan mahkumiyet hükmünün yapılan incelemesinde;
1-) Diğer sanık ...’e ait aracın suç tarihinde trafik görevlileri tarafından durdurulduğu ve aracın motor kapağı içerisine yerleştirilmiş olan suça konu, içerisinde esrar bulunan poşetin olay yerine Engin tarafından çağrılan sanık ... tarafından bulunduğu yerden saklamak amacıyla alındığı ve bu durumun görevlilerce tespit edildiğinin anlaşılması karşısında; sanığın eyleminin diğer sanık ... ile birlikte iştirak halinde saklamak amacıyla uyuşturucu madde bulundurma suçunu oluşturduğu gözetilmeden, suç delillerini yok etme, gizleme veya değiştirme suçu kabul edilerek dosya kapsamına uygun düşmeyen gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
2-) Sanık hakkında 5237 sayılı TCK.’ nın 281/1. madde ve fıkrası uyarınca temel ceza belirlenirken, hükmün (1) nolu bendinde “2 yıl müddetle” ibaresi yerine, “2 müddetle hapse” hükmedilmesi,
3-) TCK"nın 53. maddesi uygulanırken, TCK’nın 53. maddesinin (3.) fıkrası uyarınca 53/1-c madde ve bendindeki “velayet hakkından; vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun” sadece sanığın kendi altsoyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, sanığın kendi alt soyu dışındaki kişilerle ilgili, bu maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde öngörülen “velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunma yetkisi”nden yoksun bırakılmasının hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden, yoksunluğun tümü için koşullu salıverilmeye kadar sürmesine karar verilmesi ve 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, CMUK"nın 326/son maddesi gereğince sanığın sonuç ceza yönünden kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 05/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.