MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 16/10/2017 tarih ve 2016/289 E- 2017/358 K. sayılı kararın davalı TPMK vekili ile davalı şirket temsilcisi tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne-reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 12/07/2018 tarih ve 2018/136 E- 2018/837 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı şirketin "CEP" asıl unsurlu tanınmış markaların sahibi olduğunu, davalı şirketin ise bu markalara iltibas oluşturacak derecede benzer olan "CEPEKSEN+şekil" ibaresinin marka olarak tescili için diğer davalı Kuruma başvurduğunu, söz konusu başvuruya davacı tarafından yapılan itirazın nihai olarak TPMK YİDK tarafından reddedildiğini, oysa ki davacı markaları ile dava konusu başvuru arasında iltibasa sebebiyet verecek derecede benzerlik bulunduğunu, başvurunun davacının seri markalarından biri olarak algılanacağını, başvurunun kötüniyetli olduğunu ileri sürerek YİDK"nın 2016-M-4788 sayılı kararının iptaline, tescili halinde davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket temsilcisi, kendilerine ait başvuru ile davacının itirazına mesnet markalar arasında iltibas tehlikesinin bulunmadığını, davacı ile aralarındaki benzer bir uyuşmazlıkla ilgili verilen Yargıtay kararının işbu dosya yönünden emsal oluşturduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kaspsamına göre, davacı markaları ile davalı başvurusu arasında görsel olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunduğu, ortalama düzeydeki tüketici tarafından başvuru markasının davacının "CEP" uzantılı seri markası olarak algılanabileceği, her ne kadar bilirkişi Ankara 1. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesinde görülen 2011/60795 başvuru sayılı markadan dolayı Yargıtay onama kararı emsal alınmış ise de her iki dosyaya konu markalar farklı olduğundan anılan kararın bu dava yönünden emsal olamayacağı, var olan iltibası da ortadan kaldırmayacağı gerekçesiyle davanın kabulüne 2016-M-4788 sayılı YİDK kararının iptaline, 2014/83974 sayılı markanın hükümsüzlüğüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı kurum vekili ile davalı şirket istinaf etmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince tüm dosya kaspsamına göre, davalı başvurusu kapsamında bulunan 09,18,35 ve 37. sınıftaki malların tamamı davacının itirazına mesnet markaların kapsamlarında da aynen yer aldığı, itiraza mesnet markaların asli unsurlarının standart karekterlerle yazılan "CEP" kelimelerinden ibaret olduğu, "CEP" kelimesinin, günümüzde cep telefonu olarak kullanıldığı, bu haliyle, "CEP" kelimesinin başvuru kapsamındaki mal ve hizmetler yönünden ayırt ediciliği zayıf olup ilgili mal ve hizmetlerin ortalama tüketicileri nezdinde bıraktıkları genel izlenim dikkate alındığında dava konusu başvuru ile davacının itirazına mesnet markalar arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında ilişkilendirilme ihtimalini de içerecek şekilde iltibas tehlikesinin bulunmadığı sonucuna varıldığı, işaretler arasında benzerlik bulunmadığından 556 sayılı KHK"nın 8/4. maddesinde öngörülen koşullar gerçekleşmediği, başvurunun kötü niyetli olduğu ispat edilemediği gerekçesiyle istinaf başvurularının kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 25/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.