MAHKEMESİ :İş Mahkemesi(Müstemir Yetkili)
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının iş sözleşmesine haklı bir neden olmadan son verildiğini öne sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonunda toplanan delillere göre ve bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçe ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında hüküm altına alınan fazla çalışma ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarına yürütülmesi gereken faiz türü ve faiz başlangıcı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Mahkemece, fazla çalışma ücreti ve ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarına “en yüksek mevduat faizi” yürütülmüştür. Bu alacaklara yürütülmesi gereken kanuni faiz türü, “en yüksek mevduat faizi” ise de; davacı bu alacaklar için dava dilekçesinde “yasal faiz”; ıslah dilekçesinde ise fazla çalışma ücreti alacağı için “yasal faiz”, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı için ise, “en yüksek mevduat faizi” talep etmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 26. maddesinde düzenlenen “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” hükmü uyarınca taleple bağlılık kuralına aykırı olarak talepten fazlasına karar verilmesi usule aykırıdır. Dolayısıyla, fazla çalışma ücreti alacağı bakımından, dava ve ıslah tarihlerinden itibaren “yasal faizi aşmamak üzere en yüksek mevduat faizi”, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağı bakımından ise; dava dilekçesinde talep edilen miktar bakımından “yasal faizi aşmamak üzere en yüksek mevduat faizi” yürütülmelidir.
Öte yandan, hüküm altına alınan kıdem tazminatı dışındaki alacaklar bakımından dava dilekçesinde talep edilen miktara dava tarihi yerine fesih tarihinden faiz yürütülmesi de doğru olmamıştır.
Açıklanan hususlar bozma sebebi ise de; yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca halen yürürlükte olan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca hükmün aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının “2”, “3” ve “4” numaralı bentlerinde yazılı “fesih tarihinden” ibaresinin hüküm yerinden çıkartılmasına; yerine, “dava tarihinden” sözcüklerinin yazılmasına,
Fazla çalışma ücreti alacağına ilişkin “4” numaralı bendinde yazılı “en yüksek banka faizi” ibaresinin hüküm yerinden çıkartılmasına; yerine, “yasal faizi aşmamak üzere en yüksek mevduat faizi” ile sözcüklerinin yazılmasına;
Ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağına ilişkin “5” numaralı bendinde yazılı “fesih tarihinden itibaren” ibaresinin hüküm yerinden çıkartılmasına; yerine, “dava tarihinden itibaren yasal faizi aşmamak üzere en yüksek mevduat faizi ile birlikte” sözcüklerinin eklenmesine; hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 20.02.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.