MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Ankara 22. Asliye Ceza Mahkemesinin 2017/362 Esas ve 2017/440 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair hükme karşı, katılan vekilinin, CMK"nun 272 ve müteakip maddeleri uyarınca İstinaf kanun yoluna başvurması üzerine; Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesince duruşma açılarak yapılan inceleme sonucu verilen 28/11/2018 tarih, 2017/2632 Esas ve 2018/1753 Karar sayılı "Mahkumiyet" kararına karşı, sanık tarafından usulüne uygun olarak açılan temyiz davası incelenip görüşüldü;
5271 sayılı CMK"nun 288. maddesinin ""Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır."", aynı Kanunun 294. maddesinin ""Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir."" ve aynı Kanunun 301. maddesinin ""Yargıtay, yalnız temyiz başvurusunda belirtilen hususlar ile temyiz istemi usule ilişkin noksanlardan kaynaklanmışsa, temyiz başvurusunda bunu belirten olaylar hakkında incelemeler yapar."" şeklinde düzenlendiği de gözetilerek sanığın temyiz isteminin, adli tıp raporunun yetersiz olduğuna, hırsızlık suçu yönünden 5237 sayılı yasanın 145. maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verilmesi gerektiğine, hükmün açıklanmasının geri bırakılmamasına, cezanın ertelenmemesine veye seçenek yaptırımlara çevrilmemesine yönelik olduğu belirlenerek maddi vakıa denetimi gerektiren nedenler dışındaki sebeplere yönelik yapılan incelemede;
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimler Kurulunun takdirine göre, suçun sübutu, sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
24/10/2018 tarihinde düzenlenen rapor için Adli Tıp Kurumuna ödenen toplam 690,00 TL giderin zorunlu kamu masrafı niteliğinde bulunması nedeniyle, bu giderin sanığa yargılama gideri olarak yükletilmesine karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesinin 28/11/2018 tarih, 2017/2632 Esas ve 2018/1753 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün 5271 sayılı CMK"nun 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, ancak bu hususun yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un CMK"nun 303/1. maddesinin verdiği yetki uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından yargılama giderlerine ilişkin kısım çıkartılarak yerine ""Zorunlu kamu masrafı niteliğindeki Adli Tıp Kurumu"na ödenen 690,00 TL ücretin Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasına; geriye kalan 118,90 TL yargılama giderinin sanıktan alınarak Devlet Hazinesi"ne irat kaydına" cümlesi eklenmek suretiyle, CMK"nun 302/1. maddesi uyarınca, usul ve yasaya uygun olan Bölge Adliye Mahkemesi kararına yönelik TEMYİZ İSTEMİNİN DÜZELTİLEREK ESASTAN REDDİNE, 29/04/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.