Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2006/1223 Esas 2006/2652 Karar Sayılı İlamı

 
MAHKEMESİ                 :İzmir 3.Aile Mahkemesi
TARİHİ                           :13.2.2004
NUMARASI                   :2003/850-2004/195
DAVA TÜRÜ                   :Babalık
TEMYİZ EDEN                :Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
         Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hükmün kanun yararına bozulması Adalet Bakanlığının yazısı üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından istenilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Davacı küçük B. E. adına kayyım A. E. Vekili tarafından, davalı A. T. aleyhine 21.08.2003 tarihinde açılan ve Maliye Hazinesi ile İzmir Cumhuriyet Başsavcılığına ihbar edilen davada, davalının babalığına ve B. için aylık 500 Milyon TL. nafakaya hükmedilmesinin istendiği, B."ın annesi G. E."in davada aynı zamanda kayyım vekili olan Avukat Z. D. tarafından temsil edildiği mahkemece davanın kabulüne karar verildiği ve hükmün temyiz edilmeksİzin kesinleştiği anlaşılmıştır.
Dava niteliği itibariyle babalığın tespitine ilişkindir.
4721 Sayılı Türk Medeni Kanununun 321. maddesinde “çocuk ana ve baba evli ise ailenin, evli değil ise ananın soyadını taşır” hükmü mevcuttur.
Mahkemece, babalığın tespiti ile yetinilmesi gerekirken, evlilik haricinde doğan ve annesinin hanesinde nüfusa kayıtlı olan küçük B.’ın davalının soyadını taşımasını sağlayacak ve idareyi işlem yapmaya zorlayacak şekilde baba hanesine kayıt ve tesciline karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
1136 Sayılı Avukatlık Kanununun 38. maddesinin (b) bendine göre avukat, aynı işte menfaati zıt olan tarafları temsil edemez.
Diğer taraftan; babalık davasında küçüğe annesiyle arasında menfaat çatışması olduğu gerekçesiyle kayyım atanmaktadır.
Mahkemece, küçüğe kayyım atanması amacını bertaraf edecek ve Avukatlık Kanununun 38/b maddesini ihlal edecek şekilde B. E.’in kayyımının vekili ile annenin vekilinin aynı avukat olması da usul ve yasaya uygun bulunmamıştır.
Ayrıca babalık davası kamu düzeni ile ilgili olduğundan Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 95/2. maddesi hükmüne göre davalının davayı kabul etmesi hukuki sonuç doğurmamaktadır. Mahkemece taraflardan delillerinin sorulup toplanması, kan ve genetik bulgular yönünden kendiliğinden inceleme yapılması gerekirken bu hususun da gözardı edilmesi doğru bulunmamıştır.