MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... (Kendi adına asaleten, ...,...ve ..."na velayeten) vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 29/12/2011 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 29/04/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı ... vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Davalı ... vasisi ...’a yapılan gerekçeli karar tebliğinin incelenmesinde; vasiye yapılan tebligatın usul ve yasaya uygun olmadığı, vasinin tebligatının doğrudan Tebligat Kanunu 21/2. maddesi hükümlerine göre adres kayıt sisteminde kayıtlı olan adresine yapıldığı anlaşılmıştır. Tebligatın usulüne uygun olabilmesi için Tebligat Kanunu 10 ve 21/2. maddelerinin birlikte değerlendirilmesi gerekmektedir. Tebligat Kanunu 10. maddesinde bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresinin, bilinen en son adresi olarak kabul edileceği ve tebligatın buraya yapılacağı düzenlenmiştir. Tebligat Kanunu 21/2. maddesinde ise; gösterilen adresin muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olup, muhatabın o adreste hiç oturmamış veya o adresten sürekli olarak ayrılmış olsa dahi, tebliğ memurunun tebliğ olunacak evrakı, o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti azasından birine veyahut zabıta amir veya memurlarına imza karşılığında teslim edeceği ve tesellüm edenin adresini ihtiva eden ihbarnamenin gösterilen adresteki binanın kapısına yapıştırılacağı düzenlenmiştir. Açıklanan Kanun maddeleri gereği davalı ... vasisi ...’a yapılacak tebligat yönünden izlenecek yol; öncelikle Tebligat Kanunu 10. maddesi gereği bilinen adrese tebligat çıkartılması, şayet bu adrese çıkan tebligat evrakı iade edilecek olursa adres kayıt sistemindeki adresine mernis adresi olduğuna dair şerh düşülmeksizin normal yollardan tebligat çıkartılması, bu tebligatta iade olunursa son aşamada Tebligat Kanunu 21/2. maddesine göre adresin adres kayıt sistemindeki adres olduğuna dair şerh düşülerek bu madde hükümlerine göre tebligat yapılması olup bu yol izlenmeksizin doğrudan "mernis adresi" şerhi düşülerek Tebligat Kanunu 21/2. maddesine göre gerekçeli karar tebliği yapılması doğru olmamıştır.
4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun 471. maddesinde, özgürlüğü bağlayıcı cezaya mahkumiyet sebebiyle kısıtlı bulunan kişi üzerindeki vesayetin, hapis halinin sona ermesiyle kendiliğinden ortadan kalkacağı düzenlenmiştir. Madde gerekçesinde de; özgürlüğü bağlayıcı bir cezaya mahkumiyet sebebine dayanan kısıtlılık halinin, kişinin hapis halinin sona ermesiyle yani cezasını çekmek veya şartlı salıverilme yoluyla cezaevinden çıkmasıyla birlikte kendiliğinden kalkacağı öngörülmüştür.
Dosya arasında bulunan ... 2. Sulh Hukuk Mahkemesinin 2014/882 esas, 2014/1030 sayılı vesayete ilişkin kararında, davalı ...’ın ... 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/11/2012 tarih ve 2012/62 esas, 2012/464 sayılı kararıyla 6 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, cezanın kesinleştiği ve davalının koşullu salıverilme tarihinin 16/04/2018 olduğu belirtilmiştir.
Şu durumda, mahkemece davalı ...’ın tahliye olup olmadığı araştırılmalı, davalının tahliye olması durumunda gerekçeli karar bizzat davalıya tebliğ edilmeli, kısıtlılık halinin devam ettiğinin belirlenmesi durumunda ise, vasisi ...’a gerekçeli kararın yukarıda açıklandığı şekilde usulüne uygun tebliği sağlanarak yasal temyiz süresi beklenmelidir. Belirtilen eksiklikler tamamlandıktan sonra temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay"a yeniden gönderilmesi için dosyanın yerel mahkemesine geri çevrilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklandığı şekilde işlem yapılıp, eksiklikler tamamlandıktan sonra temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay’a yeniden gönderilmesi için, dosyanın yerel mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE 19/06/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.