Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/11585 Esas 2021/4342 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; olay günü saat 19:40 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile gece vakti, yağmurlu havada, aydınlatmanın bulunduğu meskun mahalde iki yönlü iniş eğimli, hafif sağa virajlı caddede seyir halindeyken olay mahalline geldiğinde karşı yönden gelen araçlar için ayrılmış şeride geçerek aracının sol ön kısımları ile karşı yönden gelen katılan ...’nun sevk ve idaresindeki motosiklet ile çarpışması sonucu asli kusurlu olarak ...’nun yüzünde sabit iz ile hayat fonksiyonlarını ağır (5.) derece etkileyecek nitelikte kemik kırığı oluşmasına ve motosiklette yolcu olan ... ile ..’nun basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmalarına neden olduğu olayda,
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde; TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu biri nitelikli olmak üzere üç kişinin yaralanmasına neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, süre tutum dilekçesi vererek kararı temyiz eden sanık müdafiinin kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında takdiri indirim uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK"nın 62/1. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2-Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca bozulmasına; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasının (2) nolu maddesinde yer alan “kabul edilerek” ibaresinden sonra gelmek üzere “TCK’nın 62/1. maddesi gereğince” ifadesinin eklenmesi, hüküm fıkrasının (3) nolu bendinde yer alan “çevrilmesine” ibaresinden sonra gelmek üzere “TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 225 tam gün olarak belirlenmesine;” ibaresinin eklenmesi suretiyle eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 31.05.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.