Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6544 Esas 2020/4357 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6544
Karar No: 2020/4357
Karar Tarihi: 08.09.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6544 Esas 2020/4357 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığa ait köpek müştekiye saldırarak ısırdığı ve yaraladığı için taksirle yaralama suçu işlenmiştir. Ancak, suçun tehlike suçu olması nedeniyle hayvanın bir zarar meydana getirmesi şartı aranmamaktadır. Sanık, hayvanın zarar yaratmasıyla en ağır cezaya çarptırılabilir. Bu durumda, sanığın sahibi olduğu köpek mağduru yaraladığı için taksirle yaralama suçu oluştuğundan, sanık bu suçtan cezalandırılmalıdır. Tehlike suçu olan hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması suçu için, sanık zarar suçundan cezalandırılamadığı durumlarda cezalandırılmalıdır. Taksirle yaralama suçuna yönelik şikayetten vazgeçme halinde, sanık hakkında bu suçtan soruşturma ve kovuşturma yapılamaz, ancak sanık hakkında hayvanı tehlike yaratacak şekilde serbest bırakma suçu için işlem yapılmalıdır. Kanun maddesi olarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 177. maddesi ve CMK'nın 223/8 maddesi yer almaktadır. Ayrıca 6763 sayılı Kanunun 12. maddesi ile TCK'nın 75. maddesinin 1. fıkrasında yapılan değişiklikle TCK'nın 177. maddesinin önödeme kapsamına alındığı belirtilmektedir.

12. Ceza Dairesi 2019/6544 E. , 2020/4357 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 73/4, CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince düşme

Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında açılan kamu davasının düşmesine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa ait köpeğin serbest bırakılması sonucu müştekiye saldırarak ısırdığı, müştekinin basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaralandığı olayda; dosya kapsamına göre; 5237 sayalı Türk Ceza Kanununun 177. maddesinde tanımlanan suçun tehlike suçu olması karşısında, suçun oluşabilmesi için hayvanın bir zarar meydana getirmesi şartı aranmadığı, bu itibarla bir zarar meydana gelmesi durumunda, sanığın en ağır cezayı gerektiren suçtan sorumlu olacağı, somut olayda; sanığın sahibi olduğu köpeğin mağduru yaralamış olması nedeniyle zararın gerçekleştiği ve eylemin taksirle yaralama suçunu oluşturduğu, zarar suçu olan taksirle yaralama suçundan sanığın cezalandırılmasına karar verildiği hallerde, ayrıca tehlike suçu olan hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması suçundan cezalandırılma imkanı bulunmamakta ise de, herhangi bir nedenle zarar suçundan cezalandırılabilme imkanının ortadan kalktığı durumlarda, koşulları bulunmakta ise tehlike suçundan sanığın cezalandırılmasına karar verilmesi gerekmektedir.
Taksirle yaralama suçuna yönelik şikayetten vazgeçme karşısında, TCK"nın 73/1 ve 89/5. maddeleri uyarınca sanık hakkında taksirle yaralama suçundan soruşturma ve kovuşturma yapılamayacağı, ancak, sanığın sabit eyleminin ayrıca re"sen takibi mümkün bulunan hayvanın tehlike yaratabilecek şekilde serbest bırakılması suçunu oluşturacağı, sanık hakkında TCK"nın 177. maddesinde düzenlenen "hayvanı tehlike yaratacak şekilde serbest bırakma" suçundan açılmış bir dava bulunmamakla birlikte iddianame içeriğinin TCK"nın 177/1. maddesinde düzenlenen suça ilişkin olduğu gözetilerek sanık hakkında bu suçtan işlem yapılması gerektiği, 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanan 6763 sayılı Kanunun 12. maddesi ile TCK"nın 75. maddesinin 1. fıkrasında yapılan değişik ile TCK"nın 177. maddesinin önödeme kapsamına alındığı anlaşılmakla, öncelikle sanık hakkında önödeme prosedürü işletilerek sonucuna göre hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince, hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 08.09.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.