Defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12469 Esas 2019/3224 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12469
Karar No: 2019/3224
Karar Tarihi: 27.03.2019

Defter ve belgeleri gizleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12469 Esas 2019/3224 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın müdürü olduğu şirketin 2004 ve 2005 yıllarına ait defter, kayıt ve belgelerini gizlediği gerekçesiyle suçlu buldu. Ancak, sanığın eşine ve kızına tebliğ edilen incelenme istem yazısının tek suç oluşturduğu ve TCK'nin 43. maddesinin uygulanmayacağının gözetilmeden yazılı şekilde ceza verildiği belirtilerek, bu bölümlerin çıkartılarak TCK'nin 62. maddesi de uygulanarak ceza hapis cezasına indirildi. Kararda, Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 43. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 321. ve 322. maddeleri

11. Ceza Dairesi 2016/12469 E. , 2019/3224 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın müdürü olduğu şirketin 2004 ve 2005 yıllarına ait defter,kayıt ve belgelerinin incelenmek için istem yazısının ilk olarak aynı konutta kızına 06.10.2009 tarihinde, 19.10.2009 da da eşine tebliğ edilmesi karşısında, tek suçun oluşacağı ve TCK"nin 43. maddesinin uygulanmayacağı gözetilmeden yazılı şekilde uygulama yapılarak sanık hakkında fazla cezaya hükmedilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından 5237 sayılı Kanun’un 43. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümler çıkartılıp TCK"nin 62. maddesi de uygulandıktan sonra, sonuç cezanın "15 ay" hapis cezasına indirilmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.