MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22/09/2010 tarihli tebliğnamesi, bila tarihli ek tebliğnamesi ve Yargıtay 14. Ceza Dairesinin 14/12/2015 tarihli görevsizlik kararı ile Daireye gönderilmekle, başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

1-Sanık ... hakkında mağdur ...’e yönelik kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde;

Sanık ... savunmanı Av...’in 25.02.2010 tarihinde yüzüne karşı verilen karara karşı, sanık ...’ün yasal süresinden çok sonra 31.1.2011 tarihinde temyiz davası açtığı anlaşılmakla, sanık ...’ün vaki temyiz davasının CMUK.nın 317 maddesi gereğince REDDİNE;

2-Sanık ... hakkında mağdur ...’e yönelik kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesine gelince;

5237 sayılı TCK.nun 53.maddesindeki hak yoksunluklarının; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı gözetilerek infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmekle yapılan incelemede;

Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre, sanık ... savunmanının temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün istem gibi ONANMASINA, 11.07.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.