Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/17551 Esas 2019/3204 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/17551
Karar No: 2019/3204
Karar Tarihi: 27.03.2019

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/17551 Esas 2019/3204 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyetine hükmetti. Ancak, mahsup nedeniyle hükmolunan ceza 10 ay hapse kadar düşmüş ve erteleme müessesesinin uygulanabilirlik sınırları içerisine girmiş olsa da, sanığın eyleminin asıl cezasının 2 yıl 6 ay hapis olduğu gözetilmediği için cezanın ertelenemeyeceği belirtildi. Ayrıca, hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olarak hak yoksunluğuna da hükmedilmemesi isabetsiz olduğundan ve Anayasa Mahkemesinin bir iptal kararı ile değerlendirilmesi gerektiğinden bahsedildi. Bu nedenlerle, katılan vekilinin temyiz talebi kabul edilerek hükmün BOZULMASINA karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu (TCK) 51. Madde: Ceza miktarının ertelenmesi
- TCK 53. Madde: Hak yoksunluğunun hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olduğu hallerde uygulanması
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu
- 5320 sayılı Kanun
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (CMUK) 321. Madde: Hükmün bozulmasına karar verilmesinin gerekçelerinin belirtilmesi.

11. Ceza Dairesi 2017/17551 E. , 2019/3204 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Mahsup nedeniyle hükmolunan sonuç ceza 10 Ay hapse kadar düşmüş ve erteleme müessesesinin uygulanabilirlik sınırları içerisine girmiş ise de; sanığın sabit kabul edilen eyleminin asıl cezası 2 yıl 6 ay hapis olduğundan; hükmolunması gereken ceza miktarı itibarıyla, TCK"nin 51. maddesi gereğince ertelenmesine olanak bulunmadığı hususunun gözetilmemesi,
2- Kabule göre ise; hapis cezasına mahkûmiyetin yasal sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilmemiş olması isabetsizliğinin, kazanılmış hakka konu olmayacağından, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz talebi bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 27.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.