Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 50/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile birlikte TCK"nın 50/6. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre; olay günü saat 09:30 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahal dışında, bölünmüş eğimli il yolunda seyir halindeyken olay mahalli ışık kontrollü kavşağa geldiğinde ışıklarda bekleyen araçlara çarparak takriben 30 metre ileride durabildiği ve tamamen kusurlu olarak iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin ceza miktarına, erteleme ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 31.05.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.