Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/300 Esas 2021/2120 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : İstanbul 11. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 18/09/2015 tarihinde verilen dilekçeyle geçit hakkı kurulması talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda davanın reddine dair verilen 13/02/2018 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından talep edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kesin kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesinin 15/04/2019 tarihli ek kararı ile temyiz talebinin reddine karar verilmiştir. Temyiz talebinin reddine dair ek kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içeriğindeki tüm kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili, TMK"nın 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması talebinde bulunmuştur.
Davalı vekili, davanın redddini savunmuştur.
Yerel mahkemece davanın reddine karar verilmiş, davacı vekili istinaf talebinde bulunmuştur.
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesince 17/01/2019 tarihinde istinaf başvurusunun esastan reddine dair, 6100 sayılı HMK"nın 353/1-b/1 maddesi gereğince, karar verilmiştir.
Davacı vekilinin temyiz talebi üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesinin 15/04/2019 tarihli ek kararı ile davacı avukatının 21/03/2019 tarihli temyiz dilekçesinin, HMK"nın 366. maddesinin yollaması ile, HMK"nın 346. maddesi uyarınca reddine karar verilmiştir.
Davacı vekili temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararı temyiz etmiştir.
Somut olayda; İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesinin 17/01/2019 tarihli kararıyla, yerel mahkeme kararına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair HMK 353/1-b/1 maddesi gereğince karar verildiği anlaşılmaktadır. HMK 353/1-b/1 maddesinde de açıkça belirtildiği üzere verilen karar kesin nitelikte olduğundan davacı vekilinin temyiz talebinin ilgili bölge adliye mahkemesince reddedilmesine dair verilen ek kararda bir isabetsizlik bulunmadığından, 15/04/2019 tarihli ek kararın onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine ve temyiz olunan ek kararda yazılı gerekçelere göre yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi ek kararının ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin ilgili Bölge Adliye Mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, 20/10/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.