Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma, 5464 sayılı Kanuna Muhalefet
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Katılan vekilinin sanık hakkında 5464 sayılı Yasaya muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükmü nedeniyle vekalet ücreti verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen 5464 sayılı Kanuna muhalefet suçundan CMK"nın 237. maddesine göre doğrudan zarar görmeyen Hazinenin bu suçtan açılan kamu davasına katılmasının mümkün olmadığı, mahkemece usulsüz olarak verilen katılma kararının hükmü temyiz hakkı vermeyeceği, bu itibarla söz konusu suçtan kurulan hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca vekilinin temyiz isteminin REDDİNE,
2- Sanık hakkında tefecilik ve 5464 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazları ile katılan vekilinin sanık hakkında tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün vekalet ücretine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre yerinde görülmeyen diğer itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın tefecilik suretiyle kazanç sağlamaya yönelik kastı ve atılı suçlara ilişkin eylemlerin korudukları hukuki yararlar dikkate alındığında, alacağını teminatlı hale getirmeye yönelik fiiller de dahil hukuksal anlamda fiilin sadece tefecilik suçuna vücut vereceği gözetilmeden iki ayrı suçtan mahkumiyet hükmü tesisi,
Sanığın işlediği kabul edilen tefecilik suçuna ilişkin olarak gerekçeli kararda sanığın eyleminin zincirleme şekilde tefecilik suçunu oluşturduğu kabul edilmesine karşın atılı suçtan kurulan mahkumiyet hükmünün ikinci fıkrasında tefecilik suçunda uygulanma olanağı bulunmayan TCK"nın 168. maddesi uyarınca uygulamanın yapıldığı yazılarak gerekçesizliğe neden olunması
1136 sayılı Kanunun 168. ve hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret
Tarifesinin 13. maddesinin 1. fıkrası gereğince, mahkumiyet kararı verilmesi halinde, kendisini vekille temsil ettiren katılan lehine maktu avukatlık ücretine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de;
a)28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin bilinmesine karar verilmesi,
b)Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, katılan vekilinin ve sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.