Danıştay 3. Daire 1988/1878 Esas 1989/405 Karar Sayılı İlamı

Daire : ÜÇÜNCÜ DAİRE
Karar Yılı : 1989
Karar No : 405
Esas Yılı : 1988
Esas No : 1878
Karar Tarihi : 15/02/989

DAVACI KURUMUN 1986 YILI KARINDAN 1987 YILINDA ÖDENMİŞ BULUNAN TEMETTÜ İKRAMİYESİNİN 1986 YILI KURUM KAZANCINDAN GİDER OLARAK İNDİRİLEBİLECEĞİ HK.

Uyuşmazlık; davacı kurumun 1986 dönem hesaplarının incelenmesi sonucu, 1987 yılında dağıtılan temettü ikramiyesinin 1986 dönem kazancından indirilemiyeceği nedeniyle saptanan matrah farkı üzerinden salınan kurum lar vergisi ile kesilen kusur cezasına karşı açılan davayı; reddeden Vergi Mahkemesi kararının, bozulması isteminden ibarettir.
5442 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 13.maddesinin atıfta bulunduğu 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 40/1.maddesi uyarınca ticari kazancın elde edilmesi ve idamesi için yapılan genel giderlerin Kurumlar Vergisi matrahının tesbitinde masraf olarak indirilmesi mümkün bulunmaktadır.
Olayda, davacı şirketin 1986 yılı bilançosunda görünen 40.774.283.77 TL.karından 3.631.000 liranın personele ikramiye olarak ödenmesine 31.3.1987 tarihinde karar verildiği ve bu karara istinaden ödenecek ikramiye tutarının yevmiye defterinin 43 sayfasının 58.sırasında "ödenecek İşçi İstihkakları" hesabına alacak kaydedildiği ve Mayıs, Ağustos ayın da olmak üzere iki taksitte ödendiği anlaşılmaktadır.
Olayın özelliği nedeniyle, dönem hesaplarının kapanmasından ve kesin olarak kar/zararın belirlenmesinden sonra genel kurul veya ortaklar kararı ile temettü ikramiyesi ödenmesine karar verilebileceğinden; bu tür ödemelerin ilgili dönem kayıtlarında yer alması olanaksızıdır.
Ancak; söz konusu ikramiyelerin Kurumlar Vergisi beyannamesinin verileceği sürenin sonuna kadar şirket organınca dağıtım kararı alınmış olması halinde yukarıda açıklanan Gelir Vergisi Kanununun 40/1.maddesi hükmü uyarınca ilgili dönem Kurumlar Vergisi matrahının tesbitinde masraf olarak indirilmesinin kabulü gerekmektedir.
Bu bakımdan, davacı kurumca 1986 yılı karından personele temettü ikramiyesi ödenmesine 31.3.1987 tarihinde karar verilmiş olduğuna ve gider olarak kabul edilen bu ödeme 1986 yılı Kurumlar Vergisi beyannamesinin verileceği 30 Nisan 1987 tarihinden önce temettü ikramiyesi adı altında miktarıda belirlenmek suretiyle 1986 yılına ilişkin bir gider olarak kesinlik kazandığına göre; 1986 yılı kurum kazancının tesbitinde gider olarak indirilmesinde kanuna aykırılık bulunmadığı cihetle; Vergi Mahkemesince davanın reddine karar verilmesinde yasal isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulüne, Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 2.fıkrası uyarınca, kusur cezalı tarhiyatın iptaline karar verildi.