Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/11788 Esas 2019/4789 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11788
Karar No: 2019/4789
Karar Tarihi: 26.03.2019

Hırsızlık - işyeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/11788 Esas 2019/4789 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişinin işyerine hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum olmasına hükmetti. Ancak temyizde sanığın hakkında uygulanması gereken kanun maddelerinin gözden kaçırıldığı ortaya çıktı. Yargıtay, kararın açıklamasında eksiklikler olduğunu ve dava dosyasındaki kanıtların, delillerin ve savunmaların eksiksiz olarak değerlendirilmediğini belirterek kararı bozdu. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanabilir:
- Sanığın mahkum olduğu hapis cezalarının kanuni sonucu olarak hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi uygulanmalıdır.
- İşyeri dokunulmazlığının ihlali suçunda doğrudan temel ceza belirleyen 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116/4. maddesi uygulanmalıdır.
- Sanığın yanındaki diğer kişilerle birlikte işyerine girmesi durumunda 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 119/1-c maddesi gereği artırım yapılmalıdır.

13. Ceza Dairesi 2018/11788 E. , 2019/4789 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Temyiz edenin sanık olduğu gözetildiğinde, temyiz isteminin her üç suçu da kapsadığı kabul edilerek yapılan incelemede:
Sanığın kasten işlediği suçlardan dolayı mahkum olduğu hapis cezalarının kanuni sonucu olarak hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmemiş ise de; Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan kısmi iptal kararının da nazara alınarak, infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
1-Yargıtay incelemesine tabi olan ve kesinleşmesi halinde infaza verilecek hükmün, açıklanan hüküm olması karşısında; 5271 sayılı CMK"nın 230, 223. maddeleri gereğince kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçların unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçe ile hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan önceki karara yollama yapılmak suretiyle Anayasa"nın 141/3 ve 5271 sayılı CMK"nın 34, 230, 232, ve 289/1-g (1412 sayılı CMUK"un 308/7) maddelerine aykırı davranılarak hükmün gerekçesiz bırakılması,
Kabule göre de;
2-Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı TCK’nın 116/4. maddesi ile doğrudan temel cezanın belirlenmesi gerektiği halde, TCK’nın 116/2. maddesi ile temel cezanın belirlenip TCK’nın 116/4. maddesi ile artırım yapılması,
3-Yakalama tutanağı içeriğine göre, sanığın yanında iki erkek şahıs daha olduğu halde katılanın işyerine birlikte girdiklerinin anlaşılması karşısında; sanığa verilen cezada 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c maddesi gereğince artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sonuç ceza bakımından sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 26.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.