MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma-Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından kusur belirlemesi, reddedilen maddi ve manevi tazminat yönünden; davalı erkek tarafından ise katılma yolu ile ziynet alacağı ve vekalet ücreti yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Davalı erkek süresinde vermiş olduğu dilekçeyle katılma yoluyla kadının kabul edilen ziynet alacağını da temyiz etmiştir. Katılma yoluyla temyiz isteği asıl temyiz isteğine sıkı sıkıya bağlıdır. Davacının, ziynete ilişkin bir temyizi bulunmamaktadır. Bu durumda, davalının bu yöne ilişkin katılma yoluyla temyiz isteği incelenemeyeceğinden, ziynete yönelik katılma yoluyla temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Tarafların boşanma hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a)Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı erkeğin vekalet ücretine yönelik temyiz itirazları yersizdir.
b)Yapılan yargılama ve toplanan delillerden, mahkemece kabul edilen ve gerçekleşen kusurlu davranışların yanında ayrıca davalı erkeğin eşine fiziksel şiddet uyguladığı anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında, boşanmaya sebep olan olaylarda davalı erkeğin ağır kusurlu olduğu gözetilmeden tarafların eşit kusurlu olduğunun kabulü doğru olmamıştır.
c) Boşanmaya sebep olan olaylarda yukarıda 2-b bendinde açıklandığı üzere davalı erkek ağır kusurludur. Gerçekleşen kusurlu davranışlar aynı zamanda kadının kişilik haklarına saldın teşkil eder niteliktedir. Davacı kadın yararına TMK"nın 174/2 maddesi koşulları oluşmuştur. O halde davacı kadın lehine tarafların sosyal ve ekonomik durumları, kusurun ağırlığı ve hakkaniyet ilkesi (TMK m. 4, TBK m. 50 ve 51) dikkate alınarak uygun miktarda manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken yanılgılı kusur belirlemesine bağlı olarak kadının manevi tazminat isteminin reddi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.


.../..


2018/7893 2019/216



d) Davacı kadının 22.000 TL"lik maddi tazminat isteği, bankadan çekilen kredi karşılığı uğradığı maddi zarara ilişkindir. Bu istek, boşanmanın eki (TMK m. 174/1) niteliğinde olmadığından ayrıca nispi harca tabidir. Başvurma harcı yatırılmıştır. Dava açılması sırasında yatırılan başvurma harcı dava dilekçesinde yeralan tüm talepleri kapsar. Peşin alınması gerekli nispi harcı tamamlaması için kadına süre verilmesi (Harçlar Kanunu m. 30-32) nispi harç tamamlandığı takdirde, bu taleplerin Borçlar Kanunundan kaynaklandığı ve görev hususu da gözetilerek sonucu uyarınca bir karar verilmesi gerekirken, harç eksikliği tamamlanmadan yargılamaya devamla işin esası hakkında hüküm tesisi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2/b, 2/c ve 2/d bentlerinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının ise yukarıda 2/a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, davalının ziynet alacağına yönelik temyiz dilekçesinin ise yukarıda l. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 15.01.2019 (Salı)