MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında 2007 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan açılan kamu davasında; suç tarihi, sahte faturalar hangi vergi türünde kullanılmışsa bu vergiye göre sunulması gereken son beyanname tarihi olduğundan; suç konusu faturaların KDV indiriminde kullanıldığının belirtilmesi karşısında, kullanılan son faturanın 19.10.2007 tarihli olması sebebiyle, gerekçeli karar başlığında “2007“ şeklinde eksik yazılan suç tarihinin, “25.11.2007” olarak mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüş; aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura kullanma eyleminin zincirleme suç oluşturduğunun ve sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi; hükmolunan temel cezanın alt sınırınının suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan, 213 sayılı VUK"nin 359/b-1. maddesine göre 18 ay olduğu gözetilmeden, 1 yıl olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Tekerrüre esas alınan, Gündoğmuş Sulh Ceza Mahkemesi’nin, 05.06.2002 tarih, 2002/31 esas, 2002/64 karar sayılı ilamı ile hükmolunan ağır para cezasının, 26.07.2004 tarihinde infaz edildiği, 5237 sayılı TCK’nin 58/2-b maddesi uyarınca, önceden işlenen suçtan dolayı hükmedilen bu cezanın infaz edildiği tarihten itibaren 3 yıl geçtikten sonra yeni suç işlenmesi halinde tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden, sanık hakkında TCK"nin 58/6. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimi ile denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına karar verilmesi
2-213 sayılı VUK’nin 365/1. maddesinde “vergi cezaları olayların ilgili bulunduğu vergi bakımından mükellefin bağlı olduğu vergi dairesi tarafından kesilir" hükmüne yer verilmesi karşısında, sanık hakkında aynı Kanunun 359/b-1 maddesi uygulanmak suretiyle hüküm kurulması ile yetinilmesi yerine, ayrıca 96.858-TL vergi ziayı cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi,
Yasaya aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin, A-10 nolu bölüm ile sanığın, 96.858,00-TL vergi ziyaı cezası ile cezalandırılmasına dair B bendinin çıkarılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.