MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 02/03/2017 tarih ve 2016/486 E- 2017/63 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 06/06/2018 tarih ve 2018/21 E- 2018/663 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalıların 09.10.2014 tarihinde 2014/81672 sayılı ve 07, 09 ve 12.sınıflarda "şekil+YCN Tractor Spare Parts Since 1959" işareti için marka tescil başvurusunda bulunduğunu, müvekkilinin "New Holland" ibareli markasına dayanarak 556 sayılı KHK"nın 8/1-b, 8/3, 8/4 maddeleri uyarınca yaptığı itirazın, TPMK YİDK"nın 02.05.2016 tarih ve 2016-M-4641 sayılı kararı ile haksız şekilde reddedildiğini, oysa müvekkilinin markalarının dünya çapında tanınmış hale geldiğini ileri sürerek, davalı TPMK YİDK"nun 2016-M-4641 sayılı kararının iptalini, 2014/81672 sayılı işaretin tescil edilmesi durumunda hükümsüzlüğünü ve sicilden terkini, müvekkiline ait "New Holland" markasının tanınmış marka olduğunun tespitini talep ve dava etmiş olup, davacının tanınmışlığının tespitine ilişkin talebi asıl dava dosyasından tefrik edilerek mahkemenin işbu dava dosyasındaki esasına kaydedilmiştir.
Davalılar vekilleri, tanınmışlığın tespitine ilişkin TPMK nezdinde herhangi bir başvuru yapılmadan açılan davanın usul ve yasaya aykırı olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemişlerdir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan deliller, aynı mahkemenin 2016/275 E. sayılı dosyası ve tüm dosya kapsamına göre; davacının tanınmışlığın tespitine ilişkin tespit talebi yönünden mahkememizin 2016/275 esas sayılı dosyasından bu isteminin tefrikine karar verilerek mahkememizin 2016/486 esas sırasına kaydının yapıldığı, davacının tefrik kararından sonra müvekkiline ait "NEW HOLLAND" markasının tanınmışlığının tespitine karar verilmesini istemedikleri, ancak mahkemenin 2016/275 esas sayılı dosyasındaki TPMK YİDK kararına yaptıkları itirazın değerlendirilmesi açısından, bu markalarının tanınmışlığı nedeni ile dava konusu başvurunun 556 sayılı KHK"nin 8/4 maddesi gereğince değerlendirilerek karar verilmesini talep ettiklerini, ancak davacı yanın TPMK"da tanınmışlığın tespitine ilişkin bir başvuru yapmadan böyle bir dava açmasının mümkün olmadığı gerekçesiyle, konusuz kalan davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından tanınmışlık taleplerinin, tefrik kararından rücu edilmek suretiyle YİDK kararı iptal ve hükümsüzlük talepleri ile birlikte asıl dosyada hükme bağlanması istemi doğrultusunda istinaf edilmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20.Hukuk Dairesince tüm dosya kapsamına göre yapılan istinaf incelemesi sonucunda; davacı vekilinin yargılamanın safahatındaki beyanlarıyla işbu davanın tefrikine ve görülmesine neden olduğu, her ne kadar mahkemece 2016/275 E. sayılı asıl davanın 23.02.2017 tarihli ara kararında, 23.12.2016 tarihli oturumunda alınan tanınmışlığın tespiti talebinin tefrikine dair 4 numaralı ara kararından geri dönülmesine karar verilmişse de, davanın tefrikine karar verildikten sonra, asıl davada bu türden bir rücu kararının verilmesinin mümkün olmadığı, eğer tefrik kararının hatalı olduğu düşünülüyorsa, tefrik edilen dosya üzerinden birleştirme kararının verilmesinin gerekmesi karşısında, anılan rücu kararının, işbu davaya bir etkisinin bulunmadığı, şeklindeki değişik gerekçesiyle, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esas yönünden reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1) Dava, davacıya ait markanın tanınmışlığının tespiti istemine ilişkin olup, İlk Derece Mahkemesince davanın reddine dair verilen karara yönelik olarak Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda; İlk Decere Mahkemesinin red gerekçesi değiştirilmek suretiyle davacı yanın istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiş ise de, 6100 sayılı HMK"nın 353/1-b. 2. maddesi "Yargılamada eksiklik bulunmamakla beraber, kanunun olaya uygulanmasında hata edilip de yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmadığı takdirde veya kararın gerekçesinde hata edilmiş ise düzelterek yeniden esas hakkında duruşma yapılmadan karar verilir." hükmünü haiz olup, anılan hüküm doğrultusunda Bölge Adliye Mahkemesince, İlk Derece Mahkemesi kararı kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurulması gerekirken HMK 353/1-b-1. maddesi uyarınca başvurunun esastan reddine dair karar verilmesi yerinde görülmediğinden, Bölge Adliye Mahkemesi kararının re"sen bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
2)Bozma sebep ve şekline göre temyiz itirazlarının incelenmesine yer bulunmamaktadır.
SONUÇ:Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik İstinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle bozma sebep ve şekline göre temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 24.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.