Yargıtay - Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12557 Esas 2019/3131 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12557
Karar No: 2019/3131
Karar Tarihi: 26.03.2019

Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12557 Esas 2019/3131 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından sahte fatura kullanma suçuyla mahkumiyet kararı verilen sanığın vekili tarafından yapılan temyiz başvurusunda, müdafii temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden ve kabul edildiğinden, hükümlerin bozulmasına karar verilmiştir. Sanığın vergi tekniği raporları getirtilerek, 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura kullanma suçuna iştirak ettiği durumun tespiti gerekmekte ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi zorunludur. Bu sebeplerden dolayı hükümler bozulmuş ve 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca karar verilmiştir.

Kanun Maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58/6 ve 53. maddeleri, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 367. ve 360. maddeleri, 3568 sayılı Serbest Muhasebecilik, Serbest Muhasebeci Mali Müşavirlik ve Yeminli Mali Müşavirlik Kanunu.

11. Ceza Dairesi 2016/12557 E. , 2019/3131 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Tebliğnamede katılan vekilinin de hükmü temyiz ettiği belirtilmiş ise de, katılan veya vekilinin temyizinin bulunmadığı anlaşılmıştır.
Adli sicil kaydına göre tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni sayılmamıştır. Ancak;
1- Sanık hakkında, 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura kullandığı iddiasıyla açılan kamu davasında, 213 sayılı VUK"nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaa ve dayanağı olan vergi suçu raporunda, mali müşavir olan sanığın, mali müşavirlik hizmeti verdiği ... isimli mükellefin, 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura kullanma eylemine, maddi menfaat gözetmeksizin iştirak ettiği belirtildiğinden, gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde belirlenebilmesi bakımından;... hakkında hazırlanan vergi tekniği raporlarının getirtilmesi,...’in, 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından yargılandığı Bursa 9. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 20.11.2012 tarihli, 2011/478 esas ve 2012/1397 karar sayılı dosyasının getirtilerek, bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı birer suretinin dosya içerisine alınması; sanığın 3568 sayılı Serbest Muhasebecilik, Serbest Muhasebeci Mali Müşavirlik ve Yeminli Mali Müşavirlik Kanunu uyarınca muhasebecilik mesleği gereği olarak verilen hizmet kapsamında mükellef şirketin beyannamelerini vermek dışında ne şekilde sahte fatura kullanma suçuna iştirak ettiğinin, 213 sayılı VUK"nin 360. maddesi uyarınca suçtan maddi menfaat elde edip etmediğinin tespit edilmesi sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ile hükümler kurulması,
2- Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.