MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan verilen temyiz isteminin reddine dair verilen 10/12/2014 tarihli ek karara yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın temyiz isteminin reddine dair mahkemece verilen 10/12/2014 gün ve 2014/177 E. – 2014/286 K. sayılı ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik temyiz itirazının reddiyle, temyiz isteminin reddine dair verilen ek kararın istem gibi ONANMASINA,
II-Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesi gereğince tayin olunan 3 yıl hapis cezasından, aynı Kanun"un 143/1. maddesi gereğince 1/3 oranında arttırım yapılırken, hesap hatası sonucu “4 yıl ” hapis cezası yerine “4 yıl 6 ay” hapis cezasına hükmolunması suretiyle fazla ceza tayini,
2-Sanığa yargılama gideri olarak yükletilen zorunlu müdafiilik ücretinin, 5271 sayılı CMK"nın 101/3. maddesi uyarınca soruşturma aşamasında sorgusu esnasında mahkemece sanığı savunmak üzere bir avukatın görevlendirilmesinden kaynaklandığı; kovuşturma aşamasındaki savunmasında, ileride haksız çıkması durumunda müdafii ücretine hükmedileceğine ilişkin yasal ihtaratta bulunulması gerektiği halde, sanığa bu ihtaratın yapılmaması ve sorgudaki müdafi görevlendirilmesinin de yasal zorunluluğa dayanması karşısında, zorunlu müdafi için ödenen avukatlık ücretinin sanığa yargılama gideri olarak yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
3-İddianamede konut dokunulmazlığının ihlali suçu kapsamında uygulanması gereken kanun maddesi olarak yalnızca 5237 sayılı TCK’nın 116/4. maddesi gösterildiği halde, aynı Kanun’un 119/1-c maddesinin uygulanması ihtimaline binaen sanığa ek savunma hakkı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurularak CMK"nın 226. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 07/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.