Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/6787 Esas 2014/7917 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı vekili ... ... İş Teftiş Kurulu Başkanlığı İş Müfettişinin düzenlediği raporun idare aleyhine olan kısımlarının iptaline ve raporda muvazaalı olduğu iddia edilen işlemlerin muvazaalı olmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece 4857 sayılı İş Kanunu"nun 3. maddesinin 2. fıkrası gereğince dava müfettiş raporunun tebliğ tarihinden itibaren altı iş günü içinde açılmadığından hak düşürücü süre sebebiyle reddine davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı ... vekili temyiz etmiştir.
Davanın kanuni dayanağı 4857 sayılı Kanun"un 5763 sayılı Kanun’un 1. maddesi ile değişik 3/2. maddesidir.
4857 sayılı Kanun"un 5763 sayılı Kanun’un 1. maddesi ile değişik 3/2. maddesi aynen “Bu Kanun"un 2. maddesinin altıncı fıkrasına göre iş alan alt işveren; kendi işyerinin tescili için asıl işverenden aldığı yazılı alt işverenlik sözleşmesi ve gerekli belgelerle birlikte, birinci fıkra hükmüne göre bildirim yapmakla yükümlüdür. Bölge müdürlüğünce tescili yapılan bu işyerine ait belgeler gerektiğinde iş müfettişlerince incelenir. İnceleme sonucunda muvazaalı işlemin tespiti halinde, bu tespite ilişkin gerekçeli müfettiş raporu işverenlere tebliğ edilir. Bu rapora karşı tebliğ tarihinden itibaren altı işgünü içinde işverenlerce yetkili iş mahkemesine itiraz edilebilir. İtiraz üzerine verilen kararlar kesindir. Rapora altı iş günü içinde itiraz edilmemiş veya mahkeme muvazaalı işlemin tespitini onamış ise tescil işlemi iptal edilir ve alt işverenin işçileri başlangıçtan itibaren asıl işverenin işçileri sayılır.” hükmünü içermektedir.
Kanunun açık hükmü karşısında Mahkemenin 4857 sayılı Kanun"un 5763 sayılı Kanun"un 1. maddesi ile değişik 3/2. maddesi çerçevesinde düzenlenen İş Müfettiş raporuna karşı yapılan itiraz üzerine verdiği kararın kesin olduğu anlaşıldığından davacının temyiz talebinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Mahkemenin itiraz üzerine verdiği karar 4857 sayılı Kanun"un 5763 sayılı Kanunun 1. maddesi ile değişik 3/2. maddesi uyarınca kesin olduğundan davacı vekilinin temyiz talebinin REDDİNE, 10.04.2014 gününde oy birliği ile karar verildi.