Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/19109 Esas 2019/2140 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/19109
Karar No: 2019/2140
Karar Tarihi: 07.02.2019

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/19109 Esas 2019/2140 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İçtihat Metni adlı karar, Asliye Ceza Mahkemesi'nde hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkumiyet kararı verilmesiyle ilgili. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararıyla zorunlu müdafii atanmasına gerek olmadığına karar verilmesine rağmen, hırsızlık suçunun gece vakti işlenmesi nedeniyle temel cezanın yarı oranında artırılması gerekirken, 1/6 oranında artırılması nedeniyle eksik ceza tayini yapılmış. Bu konuda Anayasa Mahkemesinin 2015 tarihli kararı da nazara alınarak hak yoksunluklarının infaz aşamasında değerlendirilmesinin mümkün görüldüğü ifade edilmiş. Temyiz itirazları reddedilerek hükümler onanmıştır. Kanun maddeleri: 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi, 6545 sayılı Kanun'un 63.maddesi ile değişiklik yapılan 5237 sayılı TCK'nın 143/1 maddesi, ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2016/19109 E. , 2019/2140 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.11.2016 gün, 2016/950 Esas ve 2016/436 Karar sayılı kararıyla, 5271 sayılı CMK"nın 150/3. maddesi uyarınca zorunlu müdafii atanmasına gerek olmadığına karar verilmesi karşısında tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, hırsızlık suçunun gece vakti işlenmesi nedeniyle 6545 sayılı Kanun’un 63.maddesi ile değişiklik yapılan 5237 sayılı TCK"nın 143/1 maddesi gereğince temel cezanın yarı oranında artırılması gerekirken 1/6 oranında artırılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 07/02/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.